Kazimierz Schmidt

Kazimierz Gaszyn vel Kazimierz Schmidt (ur. 27 sierpnia 1895 w Kabarowce, zm. 6 września 1968 w Warszawie) – rotmistrz obserwator Wojska Polskiego.

Syn Antoniego i Wandy z Wierchlejskich. Studiował na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej. Po wybuchu I wojny światowej zgłosił się jako ochotnik do Legionu Wschodniego, następnie służył w Pułku Ułanów Nr 8. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916 w korpusie oficerów rezerwy kawalerii. Później został mianowany oficerem zawodowym kawalerii w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 września 1915. Do 1918 jego oddziałem macierzystym był Pułk Ułanów Nr 13.

1 listopada 1915 roku został skierowany na trzymiesięczne szkolenie obserwatorów lotniczych. Po jego ukończeniu otrzymał w lutym 1916 rokuprzydział do 14. kompanii lotniczej (Flik 14) na froncie galicyjsko-wołyńskim. W czasie lotów bojowych wykazał się odwagą oraz doskonałymi umiejętnościami strzeleckim. W czasie walk stoczonych w okresie od czerwca do sierpnia zestrzelił trzy samoloty przeciwnika, za co został wymieniony w komunikacie dowództwa armii austro-węgierskiej i odznaczony Złotym Medalem Waleczności. We wrześniu zestrzelił kolejny samolot nieprzyjaciela, co też zostało odnotowane w komunikacie dowództwa.

25 listopada 1916 roku został zestrzelony i ranny trafił do rosyjskiej niewoli. Uwolniony został w lutym 1918 roku i skierowany do obsługi poczty lotniczej na trasie Kijów-Lwów-Kraków-Wiedeń.

Po rozpadzie Austro-Węgier przedostał się do Krakowa i zgłosił do służby w III eskadrze lotniczej. Został skierowany do Lwowa, gdzie został przydzielony do grupy polskich lotników dowodzonych przez Stefana Bastyra. W czasie walk o Lwów wykonał siedem lotów bojowych. Wyróżnił się 16 grudnia podczas lotu rozpoznawczego wykonanego podczas bardzo złych warunków pogodowych. Udało mu się wówczas ustalić dokładne położenie wojsk własnych i nieprzyjaciela.

W marcu 1919 roku został skierowany do Szkoły Pilotów w Warszawie. W maju przerwał szkolenie i objął stanowisko referenta szkolnego w Szefostwie Uzupełnień Wojsk Lotniczych. Na szkolenie lotnicze trafił ponownie do I Niższej Szkoły Pilotów w Krakowie, którą ukończył w lipcu 1920 roku. W trakcie szkolenia okazało się, że ma problemy zdrowotne będące efektem ran odniesionych w 1916 roku. Uniemożliwiało mu to dalszą służbę w formacjach lotniczych, na jego wniosek został przeniesiony do kawalerii. 13 listopada 1920 roku otrzymał przydział do szwadronu zapasowego 6. Pułku Ułanów Kaniowskich. W styczniu 1921 roku otrzymał bezterminowy urlop z wojska na odbycie studiów. Nie powrócił na Politechnikę Lwowską, wybrał prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1923 roku zmienił nazwisko na Gaszyn. Studia ukończył w 1924 roku, nie powrócił jednak do służby wojskowej. Został zwolniony do rezerwy. 8 stycznia 1924 został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 291. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. Posiadał przydział w rezerwie do 10. Pułku Strzelców Konnych w Łańcucie. W 1934 roku, jako rotmistrz pospolitego ruszenia pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łódź Miasto II. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IV. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”.

Po zwolnieniu z wojska podjął pracę jako prawnik w administracji państwowej. Nie stracił kontaktu z lotnictwem, był jednym z organizatorów Śląskiego Klubu Lotnictwa Żaglowego. Pracował też w Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie jako dyrektor administracyjny. Po II wojnie światowej był członkiem Klubu Seniorów Lotnictwa.

Zmarł 6 września 1968 roku w Warszawie.

• Polowa Odznaka Obserwatora nr 83 – 12 grudnia 1929 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918-1920”
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami
• Złoty Medal Waleczności
• Srebrny Medal Waleczności 1 klasy
• Srebrny Medal Waleczności 2 klasy

• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.)
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.)
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Hubert Mordawski: Polskie lotnictwo wojskowe 1918-1920 : narodziny i walka. Poznań ; Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie Oddział Publicat, 2009. ISBN 978-83-245-8844-2. OCLC 750811729.
• Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918-1921). T. II, Walka i demobilizacja. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
• Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918-1921). T. I, początki, organizacja, personel i sprzęt. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
• Jerzy Butkiewicz: Kazimierz Schmidt. „Lotnictwo z szachownicą”. 2/2005, s. 43-44, 2005. Wrocław: Wydawnictwo Sanko. ISSN 1643-5702. OCLC 69537539.