Juliusz Iskierski

Juliusz Iskierski (ur. 31 maja 1852 we Lwowie, zm. 13 czerwca 1916 w Wiedniu) – polski marszałek polny armii austriackiej.

Służbę wojskową rozpoczął 1 sierpnia 1872 w 9 Pułk Dragonów w stopniu porucznika. Ukończył Akademię Wojskową w Wiener Neustadt z wynikiem bardzo dobrym. W 1874 z wynikiem celującym ukończył brygadową szkołę oficerską. W 1877 awansował na nadporucznika i objął tymczasowe dowództwo szwadronu. Po d koniec 1877 rozpoczął studia w Wojskowym Instytucie Nauczycieli Jazdy Konnej po ich zakończeniu w latach 1879-1882był adiutantem pułku. W 1885 awansował na rotmistrza i został przeniesiony do Szkoły Kadetów Kawalerii w Mährisch Weißkirchenbył tam do 1892 nauczycielem taktyki i organizacji wojska oraz od 1888 dowódcą szwadronu szkolnego. W 1892 dostał przydział do 6 Pułku Ułanów, po ukończeniu kursu dla oficerów sztabowych1 maja 1894 awansował na stopień majora i został dowódcą szwadronu w 6 pułku. 1 maja 1897 otrzymał stopień podpułkownika. Od 1899 dowodził stacjonującym w Kołomyi 1 pułkiem ułanów Landwehry. 1 maja 1900 otrzymał awans na pułkownika wraz z pułkiem przeniósł się w 1901 do Lwowa na stanowisku dowódcy pułku pozostał do 1906. Od 1906 pełnił funkcję komendanta 14 Brygady Kawalerii Austro-Węgier. W listopadzie 1906 awansował na stopień generała- majora. 24 stycznia 1909 objął dowództwo 21 Brygady Kawalerii we Lwowie i na tym stanowisku został kolejne 3 lata.. W 1910 został marszałkiem polnym. 24 lutego 1912 objął dowództwo 4 Dywizji Kawalerii we Lwowie. 28 listopada 1912 odszedł na urlop zdrowotny. W marcu 1913 otrzymał nobilitację szlachecką. 1 kwietnia 1913 przeszedł w stan spoczynku zamieszkał we Lwowie, ale przed zajęciem Lwowa przez Rosjan w sierpniu 1914 ewakuował się do Wiednia gdzie zmarł 13 czerwca 1916..

• JanJ. Rydel JanJ., W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918, Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001, s. 209-210, ISBN 83-7188-235-1, OCLC 830250410 .