Julian Michalik

Julian Stanisław Michalik (ur. 9 października 1895, zm. we wrześniu 1982 w Stanach Zjednoczonych?) – major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich, a następnie w szeregach cesarskiej i królewskiej armii na froncie albańskim. 21 grudnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu porucznika, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich.

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w dowództwie 1 Dywizji Piechoty Legionów, a jego oddziałem macierzystym był 5 pułk piechoty Legionów. W tym samym roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza II Kursu Normalnego 1921-1923. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1199. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był 5 pułk piechoty Legionów. 1 października 1923 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. W 1924 roku był szefem Oddziału Wyszkolenia Sztabu DOK III, pozostając oficerem nadetatowym 5 pułku piechoty Legionów w Wilnie. W 1925 roku w dalszym ciągu pełnił służbę w DOK III. W czerwcu 1927 roku został przydzielony z DOK VIII w Toruniu do 26 Dywizji Piechoty w Skierniewicach na stanowisko szefa sztabu. 23 grudnia 1927 roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku. 23 grudnia 1929 roku otrzymał przeniesienie do 25 pułku piechoty w Piotrkowie. Na majora został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku w korpusie oficerów piechoty. 26 marca 1931 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy III batalionu 25 pułku piechoty w Piotrkowie. W 1933 roku został przeniesiony do Dowództwa Obrony Wybrzeża Morskiego w Gdyni. Z dniem 31 stycznia 1935 roku został przeniesiony w stan nieczynny na okres dwóch lat. Będąc w stanie nieczynnym został dyrektorem Zarządu Towarzystwa Budowy Osiedli SA w Gdyni.

• Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1931 roku
• Krzyż Walecznych „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918-1921” – czterokrotnie
• Srebrny Krzyż Zasługi

• Julian Michalik: Zburzenie Warszawy w 1939 r.. Tel-Aviv: 1941.

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Lista oficerów Sztabu Generalnego (stan z dnia 31 grudnia 1925 roku). Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1926.
• Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1931. [dostęp 2016-06-11].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa, 1935. [dostęp 2016-06-05].
• Piotr Stawecki. O dominacji wojskowych w państwowym aparacie cywilnym w Polsce w latach 1926-1939. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (35), s. 328-346, 1965. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny. 
• Gdynia Miasto i Port. W: Kogo szukasz? Informator dla handlu, przemysłu i wolnych zawodów. Spis mieszkańców i właścicieli nieruchomości. Gdynia. Gdańsk. Pomorze. Wybrzeże. Gdynia: Wydawnictwo „MAR” Morska Agencja Reklamy, 1937.
• Marian Kałuski: Polacy w Albanii. Przegląd Australijski. [dostęp 2017-05-07].