Józef Grodecki

Józef Apoloniusz Grodecki (ur. 23 lipca 1895, zm. ?) – podpułkownik dyplomowany saperów Wojska Polskiego.

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w dowództwie 13 Dywizji Piechoty, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 2 pułk Saperów Kaniowskich w Puławach. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 152. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów. 3 listopada 1922 roku został odkomenderowany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza II Kursu Doszkolenia. 15 października 1923 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Oddziału II Sztabu Generalnego w Warszawie. 1 grudnia 1924 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 22. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów. 18 czerwca 1926 roku został przeniesiony z Oddziału II do 4 pułku saperów i wyznaczony na stanowisko dowódcy VII batalionu saperów. 26 kwietnia 1928 roku został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów saperów z równoczesnym przydziałem do Inspektoratu Armii we Lwowie. 23 grudnia 1929 roku został przeniesiony do Oddziału IV Sztabu Głównego w Warszawie, w którym pełnił służbę przez kilka kolejnych lat.

W latach 1937–1939 dowodził 8 batalionem saperów w Toruniu. W międzyczasie awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów saperów.

• Krzyż Walecznych
• Medal Niepodległości
• Złoty Krzyż Zasługi
• Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych - 12 maja 1936
• Krzyż Kawalerski Legii Honorowej
• „Croix de guerre”
• Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”

• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
• Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.