Quick Facts
AquariusBiography
Józef Dziuba (ur. 21 stycznia 1919 w Kolbuszowej, zm. 30 marca 2008) – pułkownik Wojska Polskiego.
Życiorys
W wieku 20 lat jako podchorąży Wojska Polskiego brał udział w kampanii wrześniowej w szeregach 17 pułku piechoty w składzie 24 Dywizji Piechoty w ramach Armii „Karpaty”. Był żołnierzem Batalionów Chłopskich W 1944 został powołany do 16 Kołobrzeskiego pułku piechoty ludowego Wojska Polskiego i przydzielony do szkoły oficerskiej w Lublinie, której został absolwentem, po czym mianowano go dowódcą plutonu moździerzy w 6 pułku moździerzy. Brał udział w walkach z Ukraińską Powstańczą Armią. Ukończył kurs oficerów sztabów w Rembertowie, po czym dalszą służbę pełnił w 65 pułku piechoty w składzie 18 Dywizji Piechoty, później w 15 pułku piechoty w składzie 5 Dywizji Piechoty oraz w sztabie 27 Dywizji Piechoty. W 1955 został przeniesiony do rezerwy.
Został zatrudniony w Rejonowej Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Sanoku. W 1980 odszedł na emeryturę. Był działaczem ZBoWiD od 1957, a od lutego 1982 członkiem Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego (ZBŻZiORWP) w Kole nr 4 im. Mariana Zaremby w Sanoku. W kwietniu 1988 jako działacz Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego został członkiem Miejskiej Komisji Wyborczej w Sanoku.
Otrzymał wiele odznaczeń bojowych, pamiątkowych, resortowych i od stowarzyszeń.
Został awansowany na podpułkownika. W publikacji z 2014 Władysław Stachowicz wskazał na „ekspresowe tempo awansowania podpułkownika Józefa Dziuby” w 1995. W 2001 otrzymał nominację na stopień pułkownika w stanie spoczynku.
Jego żoną była Eugenia, z domu Hydzik (1924–2011). W 2000 para obchodził jubileusz 50 rocznicy zawarcia małżeństwa. Oboje zostali pochowani w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1977)
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Odznaka honorowa „Za Zasługi dla ZBŻZiORWP”
- Wpis do Złotej Księgi zarządu ZBoWid w Sanoku (1989).
Przypisy
Bibliografia
- Zbigniew Czernicki. Z żałobnej karty. Płk Józef Dziuba. „Głos Weterana i Rezerwisty”, s. 30, Luty 2009.