Jerzy Krubski

Jerzy Antoni Krubski (ur. 13 maja 1900, zm. 1967) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Jerzy Antoni Krubski urodził się w 13 maja 1900 roku. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. 8 sierpnia 1914 roku w Miechowie, razem z siedmioma innymi ochotnikami – tzw. „patrolem skautów” wstąpił do Pierwszej Kompanii Kadrowej i przyjął pseudonim „Czerwony Brat”. Z dniem 15 listopada 1918 roku przyjęty został do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem stopnia podporucznika.

Po zakończeniu wojny z bolszewikami pełnił służbę w 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w garnizonie Warszawa. 1 listopada 1924 roku rozpoczął studia na Kursie Normalnym Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 36 pp. Z dniem 11 października 1926 roku, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Oddziału I Sztabu Generalnego. W lipcu 1928 roku został przeniesiony do Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych i przydzielony do składu osobowego inspektora armii z siedzibą w Warszawie na stanowisko referenta. W 1934 roku był II oficerem sztabu inspektora armii, generała dywizji Kazimierza Sosnkowskiego. 5 grudnia 1935 roku został przeniesiony do 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w Warszawie celem odbycia praktyki liniowej na stanowisku dowódcy batalionu. Wiosną 1939 roku pełnił służbę w dowództwie 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu na stanowisku szefa sztabu.

Kampanię wrześniową 1939 odbył na stanowisku oficera odcinkowego dla Armii „Modlin” w Wydziale Sytuacyjnym Oddziału III Sztabu Naczelnego Wodza.

1 czerwca 1940 roku był przewidziany do objęcia stanowiska szefa sztabu Polskiego Korpusu Ekspedycyjnego w Syrii. Od 1940, po ewakuacji do Wielkiej Brytanii, pełnił służbę na stanowisku szefa sztabu I Korpusu. 4 października 1943 został zwolniony z tego stanowiska i przeniesiony do Inspektoratu Wyszkolenia Wojska na stanowisko kierownika Referatu Służby Sztabów. W następnym roku, po lądowaniu aliantów w Normandii i otwarciu frontu zachodniego, został powołany na stanowisko szefa Polskiej Misji Wojskowej przy Kwaterze Głównej 21 Grupy Armii.

• porucznik – zweryfikowany 3 maja 1922 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1156. lokatą w korpusie oficerów piechoty
• kapitan – 3 maja 1926 ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 217. lokatą w korpusie oficerów piechoty
• major – 12 marca 1933 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 i 15. lokatą w korpusie oficerów piechoty
• podpułkownik – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 roku i 75. lokatą w korpusie oficerów piechoty
• pułkownik – ?

• Krzyż Niepodległości – 17 marca 1932 roku
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1934)
• Krzyż Walecznych – dwukrotnie (po raz pierwszy w 1921)
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Odznaka pamiątkowa Pierwszej Kompanii Kadrowej
• Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych - 12 maja 1936

• 6 Sierpień 1914-1934, Zarząd Główny Związku Legionistów Polskich, Warszawa 1934.
• Roczniki oficerskie z 1923, 1924, 1928 i 1932.
• Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
• Juliusz S. Tym, 1. Dywizja Pancerna. Organizacja i wyszkolenie, Wydawnictwo ZP Grupa Sp. z o.o., ​ISBN 978-83-61529-27-9​.
• Marian Utnik, Sztab Polskiego Naczelnego Wodza w latach II wojny światowej, część II, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 2, Warszawa 1972.
• StanisławS. Kopański StanisławS., Wspomnienia wojenne 1939-1945, Warszawa: Bellona, 1990, ISBN 83-11-07819-X, OCLC 69456650 .