Jerzy Fierich

Jerzy Fierich (ur. 20 września 1900 w Krakowie, zm. 9 sierpnia 1965 tamże) – polski historyk nauk ekonomicznych, statystyk i ekonometryk rolnictwa. Profesor doktor habilitowany Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Syn profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego Franciszka Fiericha i Heleny z Hupków. W 1918 ukończył krakowskie gimnazjum klasyczne im. Jana III Sobieskiego, a następnie studiował na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1920 przeniósł się na Politechnikę Lwowską, gdzie cztery lata później uzyskał dyplom inżyniera rolnika. Równocześnie studiował na Wydziale Filozoficznym UJ pod kierunkiem prof. Tadeusza Garbowskiego, a następnie na Uniwersytecie Lwowskim u prof. Kazimierza Twardowskiego. W 1932 na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego przestawił dysertację pt. "Broniszów, wieś powiatu ropczyckiego" i na jej podstawie uzyskał tytuł doktora nauk matematycznych. Od 1935 prowadził na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego wykłady ze wstępu do nauk rolniczych, rok później po obronie pracy pt. "Stanowisko nauk rolniczych" otrzymał stopień doktora habilitowanego i wykładał również ekonomię polityczną. W drugiej połowie 1936 został profesorem nadzwyczajnym ekonomii, powierzono mu wówczas stanowisko kierownika Katedry Ekonomii Politycznej w krakowskiej Akademii Handlowej. Okres II wojny światowej spędził w rodzinnym majątku ziemskim w Broniszowie Tarnowskim. W 1945 powrócił do Krakowa i objął wcześniej zajmowane stanowisko w Akademii Ekonomicznej, od 1946 po uzyskaniu tytułu profesora zwyczajnego przez trzy lata stał na czele Katedry Historii Doktryn Ekonomicznych i Społecznych na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1950 względy polityczne sprawiły, że Jerzy Fierich został pozbawiony stanowiska kierowniczego na Akademii Ekonomicznej, nominowano go wówczas na kierownika Katedry Statystyki w Wyższej Szkole Ekonomicznej. W 1953 został kierownikiem Zakładu Ekonomiki Produkcji Zwierzęcej w Instytucie Zootechniki i piastował tą funkcję przez dziesięć lat. Od 1957 do 1961 był prorektorem i dziekanem na Wydziale Produkcji i Obrotu Towarowego Akademii Ekonomicznej w Krakowie, od 1958 do 1963 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Rady Naukowej i konsultanta Ośrodka Badań Prasoznawczych RSW "Prasa" oraz zasiadał w komitecie redakcyjnym Zeszytów Prasoznawczych.

Zmarł w 1965, spoczywa na Cmentarzu Rakowickim (kw. AB, rząd zachodni, grób 3).

Jest uważany za twórcę krakowskiej szkoły statystyków i ekonometryków, pozostawił po sobie ponad 60 prac, w tym 10 podręczników z zakresu ekonomii, metodologii nauk, ekonometrii i statystyki matematycznej. Jako pierwszy zastosował metodę taksonomiczną i metodę programowania matematycznego przy ustaleniu rejonów produkcji rolniczej.

• Polska Akademia Umiejętności:
  • Członek Komisji Socjologicznej;
  • Członek Komisji Historii Oświaty i Szkolnictwa;
  • Członek Komisji Filozoficznej.
• Polska Akademia Nauk:
  • Kierownik Zespołu Historii Nauk Rolniczych w Zakładzie Historii Nauki i Techniki;
  • Członek Komisji Rolnictwa;
  • Członek Komisji Nauk Ekonomicznych, przewodniczący;
  • Członek Komisji Koordynacji Badań nad Dziejami Wsi.
• Międzynarodowe Towarzystwo Naukowe – The Econometric Society.