Jean-Pierre Lasota-Hirszowicz

W 1965 roku obronił pracę magisterską na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. W 1971 roku zdobył stopień doktora w Instytucie Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Warszawskiego . W latach 70. XX w. Pracował w Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika PAN. W 1980–1982 w Wielkiej Brytanii pracował na uniwersytetach Leicester i Cambridge. W 1983 roku podjął badania w Obserwatorium paryskim, gdzie w latach 1988–1998 kierował Wydziałem Astrofizyki Relatywistycznej i Kosmologii. W latach 1984–89 przedstawiciel na Zachodzie związanej z Solidarnością struktury Oświata-Kultura-Nauka. Był jednym z założycieli powstałej w 1989 roku Fundacji Edukacja dla Demokracji. Od 1998 roku pracował w Instytucie Astrofizyki w Paryżu, w 2009 roku przeszedł na emeryturę i pozostał w instytucie jako profesor honorowy. W 2006 roku z rąk Lecha Kaczyńskiego otrzymał nominację profesorską w dziedzinie nauk fizycznych. Obecnie jest profesorem wizytującym w Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika PAN w Warszawie.

W pracy naukowej zajmuje się astrofizyką relatywistyczną, badaniem ciasnych układów gwiazd podwójnych i przepływów akrecyjnych. Przez wiele lat był członkiem komitetów nadzorujących budowę i działanie europejskiego detektora fal grawitacyjnych Virgo. Laureat Wielkiej Nagrody Felix Robin Francuskiego Towarzystwa Fizycznego za całokształt działalności naukowej.

Mieszka w Paryżu i w Warszawie. Jego żoną jest Agnieszka Kołakowska, siostrą Irena Lasota.

• Andrzej Szymacha, Jan Piotr Lasota: Teoria względności. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1980, seria: Biblioteczka Delty. ISBN 8302004766.
• Jean-Pierre Lasota: La Science des trous noirs. Paris: Odile Jacob, 2010. ISBN 978-2-7381-2008-3.
• Jean-Pierre Lasota (red. nauk.): Astronomy at the Frontiers of Science. Springer, 2011. ISBN 978-94-007-1657-5.
• Karolina Głowacka, Jean-Pierre Lasota: Czy Wielki Wybuch był głośny?. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2017. ISBN 978-83-8097-127-1.