Janina Weneda

Janina Weneda, właściwie Janina Perathoner z domu Wdzięczna (ur. 26 czerwca 1926 w Koninie, zm. 29 stycznia 2014 tamże) – polska pisarka powieści historycznych. Związana z Koninem. Napisała piętnaście książek, w tym pozycje dla dzieci, legendy o Koninie oraz powieści historyczne.

Po ukończeniu szkoły średniej studiowała filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim. Tytuł magistra uzyskała 11 grudnia 1951. Pracowała jako nauczyciel w Technikum i Szkole Zasadniczej w Koninie. Była też wicedyrektorem tej szkoły, a następnie kierowała biblioteką szkolną. Twórczość pisarską podjęła po przejściu na emeryturę.

17 kwietnia 2012 roku cały swój majątek – dom piętrowy z ogrodem przy ul. Staszica oraz prawa autorskie do swoich książek przekazała miastu.

Zmarła 29 stycznia 2014 r. Pochowana została w grobie rodzinnym na cmentarzu przy ulicy Kolskiej w Koninie. Jedno z rond Konina uhonorowano jej imieniem W muzeum w Gosławicach 25 września 2014 roku odbyła się wystawa poświęcona jej działalności literackiej.

• Janina Weneda: Dla nas nie ma róż. Powieść z czasów powstania styczniowego. Konin: 1997.
• Janina Weneda: Doktor Zemelius. Powieść biograficzna. Konin: 1996.
• Janina Weneda: Miecz i miłość. Konin: 1997.
• Janina Weneda: Opowieści milowego słupa. Konin: 1993.
• Janina Weneda: Powrót do Enklawy Przeszłości. Powieść futurystyczna. Konin: 2001.
• Janina Weneda: Słowiana. Powieść legenda. Konin: 1987.
• Janina Weneda: Światło w cieniach puszczy. Powieść-legenda z przełomu X i XI wieku. Konin: 1998.
• Janina Weneda: Zmierzch chwały. Konin: 1995.
• Janina Weneda: Zofia Kamila. Vie romancée. Konin: 1999.
• Janina Weneda: Zapomniany mocarz. Konin: 2014.