Jan Wjela

Jan Wjela (* 24. awgusta 1920 w Komorowje pola Klukša; † 14. oktobra 1999) bě serbski wučer, awtor a nakładnistwowy lektor.

Narodźi so jako syn Jurja a Anny Elisabeth Wjelic w Komorowje, hdźež bě nan z wučerjom. Po ludowej šuli poda so 1930 na gymnazij do Budyšina. Wot 1936 do 1939 wuknješe na wobchodnej šuli w Žitawje, hdźež złoži tež maturu. W Druhej swětowej wójnje słužeše jako němski wojak a běše po kóncu wójny w Italskej w ameriskej wójnskej jatbje. 1947 poda so na hospodarski studij do juhosłowjanskeje stolicy Běłohród, kotruž dyrbješe pak hižo lěto pozdźišo dla konflikta mjez Titom a Stalinom zaso wopušćić. Po krótkim času wučerjenja a dźěła w Serbskim zarjedźe přińdźe 1954 jako lektor do nowozałoženeje Redakcije serbskich wučbnicow, hdźež bě hłowny zamołwity za zestajenje serbskich čitankow. Nimo sam spisanych powědančkow za dźěći bě tež sobuawtor někotrych twórbow swojeho nana, kaž na přikład Bjez prócy a potu njepřińdźeš k złotu (1965) a Wulke přećelstwo (1968).

• Ludwig Zahrodnik: Spomnjeće. W Serbskich Nowinach, 23. awgusta 2010.