Jan Szołdrski

Jan Szołdrski herbu Łodzia (ur. 1580, zm. po 1644) – kasztelan biechowski.

Pochodził z Iłowca. Urodził się w rodzinie Macieja, pisarza i Anny Skaławskiej. Poślubił w 1603 roku Katarzynę Koros (zm. 1660). Z małżeństwa urodziło się liczne potomstwo:

• Marcin Szołdrski (1620-1688)
• Mikołaj Szołdrski, kasztelan biechowski
• Anna, przeorysza konwentu Świętej Katarzyny w Poznaniu
• Zofia, benedyktynka w Poznaniu, zmarła w 1712 w Jagodnie pod Promnem
• Aleksander, walczył w Prusach przeciwko królowi szwedzkiemu Gustawowi, poległ w bitwie
• Andrzej, walczył z Kozakami na Ukrainie, poległ w bitwie
• Stanisław
• Małgorzata, późniejsza żona Zygmunta Twardowskiego herbu Ogończyk
• Katarzyna, późniejsza żona Jana Zaremby Cerekwickiego

Początkowo tenutariusz mosiński od 1603 roku.Urząd kasztelana biechowskiego sprawował w latach (1637-1644). Posiadał majątki ziemskie: Szołdry, Chaławy, Żabno Wielkie, Mosiny, folwark Nowa Troska (Nowetrzaska), Ojrzawa (Ożeżowa), Cherzyny – pustostan w powiecie kościelskim, Iłowiec Mały i Wielki, kupiony od Iłowieckich w 1619 roku. W powiecie tym bór, we wsi Przewóz Koło i Orawie. Żabno sprzedał synowi Mikołajowi, zaś Mosiny, wójtostwo za konsensem zostało scedowane w 1626 roku Stanisławowi Zadorskiemu, sekretarzowi królewskiemu. Chaławy i Cherzyny kupione od Macieja, sprzedał Jakubowi Skoryszewskiemu.

• Hr. Jerzy Dunin-Borkowski "Almanach błękitny" (str. 919-925, Szołdrscy herbu Łodzia)
• Teodor Żychliński "Złota księga szlachty polskiej" (str. 318-327, Szołdrscy herbu Łodzia)