Jan Szlichtyng

Jan Jerzy Szlichtyng lub Szlichting herbu własnego (ur. w 1597, zm. w 1658) – sędzia ziemski we Wschowie, poseł na Sejm, działacz reformacyjny braci polskich, założyciel miasta Szlichtyngowa.

Był pochodzenia niemieckiego. Przeniósł się do Polski z powodu doznanych represji (ze względu na wyznawany unitarianizm); zaczął działać w zborach braci polskich. Był jednym z wykładowców Akademii Rakowskiej, teologiem ariańskim i biblistą, napisał komentarze do Nowego Testamentu.

Był elektorem Władysława IV Wazy z województwa poznańskiego w 1632 roku. Poseł sejmiku średzkiego na sejm ekstraordynaryjny 1634 roku.

W latach 1634–1643 wykupił majątek ziemski na południe od Wschowy z myślą o osadzeniu tam protestantów, prześladowanych na Śląsku. 20 lipca 1644 otrzymał od króla Władysława pozwolenie na założenie miasta, nazwanego Szlichtyngowa od nazwiska założyciela. W mieście osiedlili się głównie niemieccy luteranie, którym Szlichtyng w przywileju lokacyjnym zagwarantował wolność wyznania. W 1645 wzniósł tam kościół ewangelicki. Jako przedstawiciel braci czeskich został delegatem na rozmowę przyjacielską w Toruniu w 1645 roku.

Był elektorem Jana II Kazimierza Wazy z województwa poznańskiego w 1648 roku. Poseł na sejm 1649/1650 roku z sejmiku średzkiego województw poznańskiego i kaliskiego. Poseł na sejm 1653 roku z województwa poznańskiego i kaliskiego. Jako poseł na sejm nadzwyczajny 1654 roku wyznaczony do lustracji dóbr królewskich w Prusach.

Szlichtyng mieszkał wraz z żoną w pobliskiej Górczynie. Dwór Szlichtynga był ostoją języka i kultury polskiej w przeciwieństwie do w większości niemieckiej Szlichtyngowej. W latach Potopu poparł Szwedów widząc w nich obrońców polskich protestantów. Zmarł bezpotomnie i został pochowany w kościele w Szlichtyngowej.