Jan Piers

Jan Baptist Leo Piers (Oostende, 13 juni 1920 - aldaar, 9 oktober 1998) was een Belgisch politicus voor de CVP en advocaat. In Oostende is naar hem het Jan Piersplein genoemd.

Jan Piers was de zoon van bankdirecteur Frans Piers en Eugenie Nierinck. Hij trouwde met Marguerite Sap, dochter van minister en krantenuitgever Gustave Sap (1886-1940) en was daardoor een schoonbroer van de bekende Vlaamse ondernemers Albert De Smaele en André Vlerick (hoogleraar en CVP-minister). De burgemeester van Zomergem Felix Lampaert jr. was eveneens zijn schoonbroer. Deze was gehuwd met Marie-José Piers (1915-1957).

Piers deed middelbare studies in het Onze-Lieve-Vrouwcollege in Oostende en behaalde het diploma van doctor in de rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven in 1945. Van 1945 tot 1981 was hij ingeschreven als advocaat aan de Balie van Brugge. Hij was ook nationaal bestuurslid van het NCMV

Hij vervulde verschillende politieke mandaten. In 1946 werd hij voor de CVP provincieraadslid van West-Vlaanderen en bleef dit tot in 1949. Hij werd in 1968 nogmaals verkozen maar verzaakte aan dit mandaat.

Vanaf 1947 was hij gemeenteraadslid van Oostende en bleef dit tot in 1980. In 1953 werd hij schepen in een coalitie met de liberalen onder het burgemeesterschap van Adolphe Van Glabbeke. Vanaf 1959 werd hij zelf burgemeester, aan het hoofd van een coalitie met de socialisten.

Van 1949 tot 1965 zetelde Piers voor het arrondissement Veurne-Diksmuide-Oostende in de Kamer van volksvertegenwoordigers. Daarna zetelde hij van 1965 tot 1971 in de Senaat als rechtstreeks gekozen senator. Hij was van 1966 tot 1968 eveneens minister-staatssecretaris voor Openbaar Ambt en Toerisme in de eerste regering geleid door Paul Vanden Boeynants.

Het was vooral in het mandaat van burgemeester dat hij opging en waarhij grote populariteit mee verwierf, in en buiten Oostende. Hij was een volkse en charmante man, die door zijn kwinkslagen en zijn vrolijk karakter overal onmiddellijk aanvaard werd. Hij bestuurde niettemin de stad met een stevige hand en zette zich in voor de verdere wederopbouw en ontwikkeling ervan.

Het bewind onder Jan Piers werd gekenmerkt door volledige steun aan het massatoerisme en weinig begrip voor het architecturaal patrimonium van Oostende. Onder zijn bewind werd 50% van de belle-époque-woningen gesloopt, vandaar de Engelse bijnaam 'The Butcher of the Bel Epoque'.

De afbraak van het stedelijk theater, na jaren van verwaarlozing, werd door velen betreurd. In de plaats kwam een torengebouw, jarenlang verkozen tot lelijkste gebouw van de kust. Tot het einde van zijn leven bleef Piers zijn beleid en de bouw van de 'Appletise'-toren verdedigen: "In die villa's van die Franstalige Brusselaars woonde er één gezin dat af en toe naar de kust kwam, nu verblijven er op dezelfde oppervlakte 20 families die geld spenderen ..."

Piers was beheerder in verschillende vennootschappen, meer bepaald in de Standaardgroep, Sabena, Bank van Brussel en Hypothecaire Kredietbank van Oostende.

Hij was co-voorzitter van de Koninklijke Touringclub en vicevoorzitter van Touring Wegenhulp. Nadat hij aan het burgemeesterschap had vaarwel gezegd, was de leiding van deze organisaties zijn voornaamste activiteit.

• Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972
• Luc Schepens, De provincieraad van West-Vlaanderen, 1921-1978, Tielt, 1979
• Jean-Marie PYLYSER, Jan Piers, 1920-1990, fotoalbum, Oostende, 1990
• Andries VAN DEN ABEELE, De Balie van Brugge, Brugge, 2009.

• Jan Piers in de ODIS