Jan Nepomucen Nowakowski

Jan Nepomucen Nowakowski (ur. 14 kwietnia 1796 we Lwowie, zm. 21 stycznia 1865 tamże) – polski aktor i śpiewak.

Debiutował w 1811 we Lwowie, gdzie grał z powodzeniem do 1864 roku. W latach (1857-1864) wraz z Witalisem Smochowskim był dyrektorem teatru we Lwowie.

Zasłynął jako aktor komiczny i charakterystyczny, odtwórca ról w komediach Fredry i Moliera. Jego główną specjalnością była postać szlachcica polskiego sprzed rozbiorów.

W Warszawie śpiewał swoje słynne Miotełki, satyryczne kuplety, do których ułożył część tekstów. Fryderyk Chopin improwizował wówczas na jednym ze swoich koncertów na temat Miotełek.

”Zaprzyjaźniony z Aleksandrem Fredrą, który osobiście udzielał mu wskazówek, był pierwszym Cześnikiem (Zemsta; Lwów, 17 lutego 1834). (...) Jako aktor wywarł znaczny wpływ na rozwój aktorstwa polskiego; w historii teatru uchodzi za twórcę jednego z dwóch nurtów tradycji fredrowskiej, kontynuowanego potem przez Józefa Rychtera” .

W komediach Fredry grał wiele ról: Cześnika w Zemście, Łatkę w Dożywociu, Geldhaba w komedii Pan Geldhab, Radosta w Ślubach panieńskich, Jowialskiego w Panu Jowialskim. Grał też w komediach Moliera i partiach operowych np. rolę Bryndasa w Zabobon, czyli Krakowiacy i Górale Karola Kurpińskiego.

Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

• "Wielka Encyklopedia Powszechna PWN" (1962-1969)
• Edward Webersfeld, Teatr Miejski we Lwowie za dyrekcji Ludwika Hellera. 1906-1918, Lwów 1917