Jan Kaszowski

Jan Kaszowski z Kaszowa herbu Janina (ur. 1560, zm. 1620) – rotmistrz królewski, starosta sokalski i berestecki, kalwinista.

Jego ojcem był Piotr Kaszowski z Kaszowa h. Janina(1520–1594), współzałożyciel (ok. 1550–1560) Rzeczypospolitej Babińskiej, a matką Anna Pszonka, córką Mikołaja Pszonki z Babina.

W 1610 r. został razem z bratem Łukaszem Kaszowskim właścicielem Wysokiego, gdzie utrzymywali zbór kalwiński.

Ożenił się z Elżbietą Gorajską (z Goraja), a po jej śmierci z Zofią Firlej (z Firleja) – córką Andrzeja Firleja – kasztelana radomskiego i ks. Barbary Kozińskiej. Obydwie żony wywodziły się z senatorskich rodzin kalwińskich z Lubelszczyzny. Przeniósł się na Wołyń.

Po śmierci Jana Wysokie dziedziczył jego syn, Henryk Kaszowski, który brał udział w wojnie z Tatarami, gdzie dostał się do niewoli, z której został wykupiony.

• Adam Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1899–1914, t. IX s. 337
• Wyroki Trybunału Lubelskiego t. 60 s.708
• Polski Słownik Biograficzny (t. 12 s. 209)