Jan Karszo-Siedlewski

Jan Karszo-Siedlewski (ur. 1 grudnia 1891 w Warszawie, zm. 8 lipca 1955 w Waszyngtonie) – polski dyplomata i urzędnik konsularny.

Od 15 stycznia 1919 w służbie dyplomatycznej II Rzeczypospolitej, początkowo jako starszy referent w Wydziale Dyplomatycznym, a następnie przeszedł do służby konsularnej. Od 13 lutego 1920 do 11 lipca 1922 konsul generalny RP w Opolu. Po półrocznym pobycie w centrali MSZ od 1 grudnia 1922 sekretarz legacyjny poselstwa RP w Belgradzie, następnie radca poselstwa w Pradze (1 grudnia 1924 – 31 października 1930) i w Moskwie (1 października 1931 – 1 maja 1932). W latach następnych w Charkowie (1932-1934) i Kijowie (1935-1937), radca ambasady w Moskwie.

1 grudnia 1938 mianowany posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym w Iranie i w Iraku, z siedzibą w Teheranie. Zakres terytorialny jego misji został rozszerzony na Afganistan. Funkcję sprawował do 30 czerwca 1942, po czym do 28 lutego 1943 kierował Konsulatem Generalnym RP w Bejrucie. Po wyjeździe do centrali MSZ do Londynu (Rząd RP na uchodźstwie), do 5 lipca 1945 pełnił funkcję zastępcy sekretarza generalnego MSZ.

Po II wojnie światowej pozostał na uchodźstwie, mieszkał w USA, pracował w Komitecie Wolnej Europy i w Bibliotece Kongresu USA.

Jego bratem był Tadeusz Karszo-Siedlewski, senator RP.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Korony (Rumunia, 1937)

• Karszo-Siedlewski Jan [w:] Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), BGW Warszawa 1994, ​ISBN 83-7066-569-1​, s. 99