Jan Karol Krajewski

Jan Karol Krajewski (ur. 10 grudnia 1895 w Ksanach na Kielecczyźnie, zm. między 4 a 7 kwietnia 1940 w Katyniu) – porucznik rezerwy broni pancernej Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej.

Urodził się w rodzinie Józefa i Marii z Zeydlerów. Dowborczyk. W 1920 członek załogi pociągu pancernego „Danuta”. W1923 i 1924 roku był oficerem rezerwy 8 pułku piechoty Legionów w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 2495 lokatą w korpusie oficerów piechoty.

W okresie międzywojennym przydzielony w 1930 do 1 dyonu samochodowego. W 1931 ukończył kurs samochodowy w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej. W 1932 był w kadrze 1 dywizjonu samochodowego w stopniu porucznika rezerwy ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 36 lokatą w korpusie oficerów rezerwy samochodowych. Był przydzielony do PKU Warszawa Miasto III.

Studiował w Wyższej Szkole Handlowej i prawo w grupie prawniczej Wydziału Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Pracował jako dziennikarz.

W 1939 zmobilizowany. W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej. Według stanu na grudzień 1939 był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 3 a 5 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa bez numeru z 2.04.1940. Został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 15.05.1943. Figuruje na liście AM-223-2107 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem: GARF-75-02107. Przy szczątkach w mundurze oficerskim z dystynkcjami porucznika znaleziono świadectwo szczepień obozowych nr 3347 i legitymację członkowska klubu wioślarskiego „Wisła”. Nazwisko Krajewskiego znajduje się na liście ofiar (pod nr 2107) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 133 i w Nowym Kurierze Warszawskim nr 138 z 1943. W Archiwum Robla nazwisko Krajowskiego występuje na liście „Dane osobowe i adresy oficerów 7 plutonu” ze znakiem „Kierownictwo Zaopatrzenia Broni Pancernej, Warszawa, Mokotów, ul. Racławicka 1 m 4” i spisie nazwisk „20 wagonu” (pakiet nr 0456-01, 03) znalezionych przy niezidentyfikowanym wojskowym. Krewni do 1946 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

Mieszkał w Warszawie.

• Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień kapitana. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
• Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)

• Krzyż Walecznych
• Krzyż Zasługi
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Odrzucone dwa wnioski odznaczeniowe z 9 V 1933 i 20 X 1937.

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• zbrodnia katyńska
• kampania wrześniowa

• Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
• УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ​ISBN 978-5-78700-123-5​.
• Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ​ISBN 83-905590-7-2​.