Jan Kapica

Jan Kapica (ur. 2 lutego 1866 w Miedźnej, zm. 10 września 1930 w Tychach) – działacz polityczny i społeczny, ksiądz katolicki.

Absolwent gimnazjum w Pszczynie. Krzewiciel abstynencji na przełomie XIX i XX wieku, proboszcz parafii św. Marii Magdaleny w Tychach w latach 1898–1930, który rozbudował tamtejszy kościół. Zwolennik partii Centrum, poseł do parlamentu pruskiego (1908).

Po zakończeniu I wojny światowej zwolennik przyłączenia Śląska do Polski. Był zastępcą przewodniczącego Polskiego Komitetu Plebiscytowego na powiat pszczyński.

W czasie istnienia Książęco-Biskupiej Delegatury (od 21 listopada 1921 do 6 listopada 1922), która obejmowała przyłączoną po plebiscycie polską część Górnego Śląska, był delegatem biskupim z władzą generalnego wikariusza. Ponadto pełnił funkcję dziekana konsultorów diecezjalnych, pierwszego prepozyta kapituły katedralnej w Katowicach i protonotariusza apostolskiego (infułata). Był prałatem domowym Jego Świątobliwości. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, papieskim orderem Pro Ecclesia et Pontifice. Został pochowany przy kościele św. Marii Magdaleny w Tychach, pod krzyżem misyjnym, na miejscu którego stoi obecnie nagrobek z inskrypcją „Żal mi ludu”.

Imieniem Jana Kapicy nazwana jest ulica w Siemianowicach Śląskich przebiegająca przez dzielnice Centrum i Bytków.

• Śmierć kapłana. „Kurier Warszawski”, s. 3, Nr 249A z 11 września 1930. 
• Emil Szramek, Ks. Jan Kapica, życiorys a zarazem fragment historii Górnego Śl., Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk na Śląsku, t. 3 (1931), s. 1–85.
• Janusz Wycisło, Ksiądz infułat Jan Kapica – przywódca ludu górnośląskiego, Pszczyna 1995.
• Encyklopedia Powstań Śląskich, red. Franciszek Hawranek (i in.), Opole 1982.

• Bibliografia kapłana