Jan Kamieniecki

Jan Kamieniecki (ur. 1524 na zamku Kamieniec w Odrzykoniu, zm. 5 lutego 1560) – rotmistrz obrony potocznej.

Syn Marcina, h. Pilawa, kasztelana lwowskiego, wojewody podolskiego, hetmana wojsk polskich na Rusi, (zm. 5 marca 1530 r.) i Jadwigi Sienieńskiej z Oleska, h. Dębno, (córka Piotra Sienieńskiego z Oleska i Katarzyny z Buczackich (Mużyłów) h. Habdank). Po śmierci ojca, Boner wytoczył procesy 6-letniemu Janowi o zwrot długu. Sprawa przeciągnęła się do 1558 r., ale i tak Kamienieccy stracili w 1593 r. niższy Zamek Odrzykoński. Jan Kamieniecki bronił kresów południowo-wschodnich Polski jako rotmistrz obrony potocznej. Był on dziedzicem Oleska i Załoziec wraz z wsiami w ziemi lwowskiej i podolskiej. Zmarł w 1560 r. Pochowany został w kościele Franciszkanów w Krośnie i tam znajduje się jego nagrobek renesansowy.

Jan miał dwie siostry: Barbarę – (żonę Mikołaja Mniszcha z Wielkich Kończyc, podkomorzego nadwornego i starosty łukowskiego) oraz Elżbietę, (żonę B. Maciejowskiego).

Żoną Jana Kamienieckiego była Anna Kościelecka, h. Ogończyk, (córka Jana Kościeleckiego, wojewody łęczyckiego, zm. w r. 1545).

Jan Kamieniecki miał trzech synów: Wojciecha, Jana i Stanisława – dziedziców Oleska i Załoziec.

• Stanisław Gawęda, Rozwój Latyfundium Kamienieckich... s. 69-70, w: Krosno – studia z dziejów miasta i regionu, T. III, red. Stanisław Cynarski, Kraków 1995.
• Zdzisław Spieralski, Kamienecki Jan h. Pilawa (1524–1560) [w:] Polski Słownik Biograficzny, T. ХI. Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław — Warszawa — Kraków 1964-1965, s. 513–514.