Jan Hubel

Jan Hubel (ur. 24 sierpnia 1895 we Lwowie, zm. 9 września 1920w Warszawie) – żołnierz Legionów Polskich, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari awansowany pośmiertnie na stopień kapitana.

Urodziła się w rodzinie Jana i Heleny z Stasickich.Absolwent gimnazjum we Lwowie, student Politechniki Lwowskiej i członek Związku Strzeleckiego.

W 1914 wstąpił do Legionów Polskich i otrzymał przydział do legionowej artylerii. W 1917 awansował na stopień chorążego. Po kryzysie przysięgowym wcielony do armii austriackiej.

W 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i awansował na stopień porucznika. W 3 pułku artylerii Legionów walczył froncie polsko-bolszewickim. Dowodząc baterią w bitwie pod Masłomęczami, celnym ogniem skutecznie stawiał opór przeważającemu nieprzyjacielowi. Ciężko ranny, zmarł w warszawskim szpitalu św. Rocha. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A13-2-6). Za czyny bojowe odznaczony został pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i awansowany na stopień kapitana.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 6966)
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Walecznych

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.