Jan Frankowski

Jan Frankowski (ur. 21 kwietnia 1912 w Sandomierzu, zm. 7 lutego 1976 w Warszawie) – polski prawnik i publicysta, działacz katolicki, poseł na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji (1947–1972), zastępca przewodniczącego zarządu przymusowego organizacji „Caritas” w 1950 roku.

Ukończył gimnazjum w Sandomierzu oraz Wydział Prawa i Ekonomii Uniwersytetu Poznańskiego (1936) z tytułem doktora ekonomii i prawa. Należał do współpracowników czasopism „Bunt Młodych” i „Polityka”. Pracę zawodową rozpoczął w Związku Organizacji i Kółek Rolniczych. Do 1939 pracował w administracji państwowej. W czasie II wojny światowej pracował jako robotnik w Ostrowcu i Dwikozach na Kielecczyźnie. Należał do Federacji Organizacji Narodowo-Katolickich „Unia”. W 1945 znalazł się w Lublinie, gdzie podjął współpracę z Rządem Tymczasowym. W latach 1945–1949 pracował w ministerstwach rolnictwa i reform rolnych oraz handlu wewnętrznego, był również adwokatem. Współpracował z koncesjonowaną prasą katolicką („Dziś i jutro”, „Słowo Powszechne”).

W 1947 wszedł w skład Sejmu Ustawodawczego RP z okręgu Ostrowiec. Zasiadał w Komisjach: Planu Gospodarczego, Prawniczej i Regulaminowej, Skarbowo-Budżetowej, Spółdzielczości, Aprowizacji i Handlu, Administracji i Bezpieczeństwa, Pracy i Opieki Społecznej oraz Wyznaniowej i Narodowościowej. Reelekcję uzyskał w 1952 w tym samym okręgu (należał do Komisji: Administracji i Wymiaru Sprawiedliwości oraz Spraw Ustawodawczych). W latach 1952-56 należał do Stowarzyszenia Pax. Opuścił je po październiku 1956 r., by zostać założycielem i prezesem Zarządu Głównego ChSS. Pełnił także funkcję redaktora naczelnego organu Stowarzyszenia „Za i Przeciw”. W 1969 r. przeszedł na emeryturę. W przeciwieństwie do kierownictwa Paxu orientował się nie na moczarowską, ale puławsko-reformistyczną frakcję PZPR.

Po przełomie październikowym 1956 znalazł się w Sejmie PRL II kadencji. Reelekcję uzyskiwał w latach 1961, 1965 i 1969, od 1961 posłując z okręgu Tuchola jako przedstawiciel ChSS. Spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 251-5-23).

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1954, za zasługi w pracy społecznej)
• Medal Światowej Rady Pokoju
• Medal Ojca św. Piusa XII (Watykan)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej

• (red. Ryszard Bender), Słownik biograficzny katolicyzmu społecznego w Polsce. T. 1, A-J, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1994