Jan Franciszek Zych

Jan Franciszek Zych (ur. 8 października 1893 w Warszawie, zm. ?) – podpułkownik intendent Wojska Polskiego.

Urodził się 8 października 1893. Przed 1914 ukończył gimnazjum.

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 2 Pułku Piechoty w składzie II Brygady. Był żołnierzem komendy plutonu i kolumny amunicyjnej. Awansowany kolejno na chorążego piechoty 18 stycznia 1915 i na podporucznika piechoty 1 listopada 1915. Odniósł rany w walkach pod Biełgowem 7 listopada 1915. Przebywał w niewoli rosyjskiej.

Po uwolnieniu własnym i po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego w listopadzie 1918. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari. Został awansowany do stopnia kapitana zawodowego piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. W latach 1922-1924 był słuchaczem Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Intendentury w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 84 Pułku Piechoty w garnizonie Pińsk. 31 marca 1924 roku został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 42. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 31 października 1924 roku, po ukończeniu kursu, został przydzielony do Wydziału Żywnościowego Departamentu VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych i służył w nim w kolejnych latach. 16 kwietnia 1925 roku został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów intendentury w stopniu majora ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 4,7. lokatą z równoczesnym wcieleniem do kadry oficerów służby intendentury i pozostawiony na dotychczas zajmowanym stanowisku. 29 stycznia 1932 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów intendentury. W 1932 roku pełnił służbę w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. Później służył w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI w garnizonie Lwów. W pierwszej połowie 1939 sprawował stanowisko szefa Wydziału Mundurowego Departamentu Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych.

W 1937 był przewodniczącym komisji rewizyjnej klubu sportowego LKS Pogoń Lwów. W 1939 zamieszkiwał przy ulicy Sandomierskiej 18 w Warszawie.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi

• Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928, 1932.
• Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Jan Zych (I). Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2015-11-20].
• Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Jan Zych (II). Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2015-11-20].