Jan Ernesti

Jan Ernesti, Johannis Ernesti (ur. 23 lipca 1632 w Kisielicach, zm. w 1709 we Wrocławiu) – niemiecko-polski leksykograf, autor podręczników do nauki języka polskiego dla Niemców, nauczyciel i pastor.

Uczęszczał do gimnazjów w Elblągu oraz Toruniu, po czym w 1657 wyjechał do Niemiec, gdzie podjął naukę teologii w Wittenberdze na tamtejszym uniwersytecie, ale po jakimś czasie zrezygnował z edukacji. W 1662 uczył w szkole w Bojanowie. W roku 1670 przeprowadził się z Bojanowa do Wrocławia, by prowadzić tamtejszą Miejską Szkołę Polską, czym zajmował się do śmierci. Był też duchownym w protestanckim kościele św. Urszuli i Jedenastu Tysięcy Dziewic.

Publikacje J. Ernestiego

Napisał 10 podręczników do nauki języka polskiego dla Niemców i 3 książki z własnymi tłumaczeniami niemieckich modlitw na polski.

Językowe:

• „Forytarz języka polskiego”. Wyd. drukarnia Baumannów, Wrocław 1674.
• „Przewodnik Pokazujący Pilnemu, jako Języka w krotkiem Czasie łatwie nabyć polskiego y onego z Pożytkiem pożądanem zażywac może: Młodzi Wrocławskiey ku lepszemu wyprawiony”. Brzeg, 1682, nakładem autora.
• podręcznik „Polnischer Donat”. Toruń, 1689 i drugie wydanie: Wrocław 1702
• słownik polsko-niemiecki „Polnisches Hand-Büchlein darinnen nebst denen Stamm-Vieldeutenden-Sprüch-Wörtern, auch allerhand täglich vorfallende Redensarten enthalten, vor die Bresslauische Polnische Schul verfertiget”. Wyd. Christian Okeln, Świdnica, 1689 r.
• podręcznik „Polnischer Trichter”, dwa wydania w Brzegu: 1692, 1695

Religijne:

• „Ekscytarz serc nabożnych”. 1687 Toruń.

• Kobel E., Lista obecności czyli 700 postaci związanych z dawnym i współczesnym Wrocławiem, Wrocław: Ewa Kobel, 2017, s. 599–600, ISBN 978-83-927040-1-0.

• Dzieła Jana Ernestiego w bibliotece Polona