Jan Dudrewicz

Jan Dudrewicz (ur. 1804 w Bobowej pod Tarnowem, zm. 1894 w Warszawie) – polski lekarz pediatra.

Syn Aleksandra i Marianny Cebulskiej. Dwukrotnie żonaty. Pierwsza żona Matylda zmarła 20 października 1843 roku. Synowie Jana: Ignacy (1837-1914) był księdzem; Leon (1839-1905), lekarzem pediatrą; Władysław (1835-1872), profesorem chemii.

Kształcił się w Krakowie początkowo w liceum Św. Anny, później na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po dwóch latach studiów na wydziale filozoficznym przeniósł się na wydział lekarski. Studia ukończył w 1830 roku. Od 1833 roku mieszkał na stałe w Warszawie. Specjalizował się w pediatrii. Po roku 1880 został członkiem Warszawskiego Towarzystwa Lekarskiego. Pracował do 86 roku życia. Ostatnie lata swego życia spędził u syna Ignacego. Prace naukowe: "Charakter panującej w 1866 roku płonicy". Zmarł w wieku 90 lat.

• "Wielka Encyklopedia Powszechna Ilustrowana" Saturnina Sikorskiego (wyd. 1890-1914, tom 17, str. 238)