Ireneusz Bieniaszkiewicz

Ireneusz Bieniaszkiewicz ps. Irenka, Bey (ur. 15 listopada 1925 w Pabianicach, zm. 16 listopada 2018) – polski adwokat, żołnierz Armii Krajowej, więzień łagrów sowieckich. Adwokat broniący przed sądami i kolegiami ds. wykroczeń studentów i pracownikównaukowych UMCS w czasie stanu wojennego.

Był synem zawodowego oficera Wojska Polskiego. W 1943 roku wstąpił w szeregi Armii Krajowej, a lutym 1944 roku ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych piechoty. Został członkiem patrolu dywersyjnego 8 pułku piechoty Legionów AK, dowodzonego przez Januarego Ruscha „Kordiana”, będącego podkomendnym Hieronima Dekutowskiego „Zapory”. Wraz z patrolem brał udział w potyczkach z Niemcami, m.in. pod Krężnicą Jarą i Kożuchówką. W lipcu 1944 roku, w związku z wkroczeniem Armii Czerwonej na tereny Lubelszczyzny, oddział w którym służył został rozwiązany.

Bieniaszkiewicz podjął naukę w Gimnazjum Hetmana Zamojskiego w Lublinie. W dniu 10 listopada 1944 roku został aresztowany w mieszkaniu swojego byłego dowódcy drużyny, Wojciecha Kozłowskiego „Tomka”. Po aresztowaniu został przewieziony do obozu Jogle, położonego nieopodal Borowicz, gdzie przebywał aż do lutego 1946 roku. Po powrocie do Lublina ukończył Szkołę Mechaniczną, a następnie prawo na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1959 roku zakończył aplikację adwokacką. Przez wiele lat prowadził własną praktykę adwokacką oraz kierował lubelskim zespołem adwokackim nr 1. W latach 1983-1992 był członkiem Okręgowej Rady Adwokackiej w Lublinie, w której pełnił funkcję wicedziekana (1986–1989) oraz dziekana (1989–1992). W okresie 1995–2001 był członkiem Naczelnej Rady Adwokackiej, gdzie pracował m.in. w Komisji ds. Etyki oraz w adwokackim Wyższym Sądzie Dyscyplinarnym jako jego wiceprezes. Należał do Związku Sybiraków, w ramach którego współtworzył Środowisko Borowiczan.

Został pochowany na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie.

W uznaniu swych zasług Ireneusz Bieniaszkiewicz został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1998), Brązowym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Armii Krajowej oraz Krzyżem Zesłańców Sybiru. W 1986 roku otrzymał złotą odznakę Adwokatury PRL, natomiast w 1995 r. – odznaczenie Adwokatura Zasłużonym. W 2011 roku został uhonorowany Srebrnym Pamiątkowym Medalem Ministra Sprawiedliwości.

• Rafał Surdacki: Zmarł Ireneusz Bieniaszkiewicz „Bey” (pol.). zaporczycy.com.pl, 2018-11-20. [dostęp 2018-12-04].
• 90 urodziny adw. Ireneusza Bieniaszkiewicza (pol.). www.ora.lublin.pl, 2016-01-01. [dostęp 2018-12-04].