Ilarion Talakhadze

ილარიონ (ვალიკო) ილარიონის ძე (დ. 1894 — გ. 1974) — ქართველი ბოლშევიკი პოლიტიკური და სახელმწიფო მოღვაწე, იურისტი.

დაიბადა 1894 წელს შორაპნის მაზრის სოფელ ჩიხაში, ღარიბი გლეხის ოჯახში. სოფლის დაწყებითი სკოლის შემდეგ სწავლა გააგრძელა ჭიათურის საქალაქო სასწავლებელში. 1914 წელს გაიწვიეს არმიაში, სადაც 1917 წლამდე მსახურობდა. 1918 წელს მონაწილეობდა დამოუკიდებელი საქართველოს წინააღმდეგ ბოლშევიკების მიერ მოწყობილ შეიარაღებულ გამოსვლაში საჩხერეში. 1918-1919 წლებში დაპატიმრებული იყო. 1920-1921 წლებში იყო დაღესტნის ასსრ საგანგებო კომიტეტის თავმჯდომარე. 1921 წელს, საქართველოში საბჭოთა ხელისუფლების დამყარების შემდეგ, დაბრუნდა სამშობლოში, სადაც დაინიშნა სამხედრო-რევოლუციურიტრიბუნალის თავმჯდომარედ. 1921-1922 წლებში სამხედრო-საზღვაო შტაბის კომისარია. 1922-1924 წლებში მუშაობდა შინაგან საქმეთა სახალხო კომისრის მოადგილედ. 1926 წლიდან აღმოსავლეთ საქართველოს პროკურორია. 1928-1931 წლებში იყო უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარე, 1933-1936 წლებში — თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულეტეტის დეკანი, 1936-1946 — საქართველოს სსრ პროკურორი.

ტალახაძის მუშაობა საქართველოში სახვადასხვა პასუხსაგებ თანამდებობაზე შეფასებულია უარყოფითად. აქტიურად იბრძოდა 1924 წელს საბჭოთა რეჟიმის წინააღმდეგ მიმართული აჯანყების ჩასახშობად. 1937 წლის ნკვდს-ის № 00447ბრძანების თანახმად, იგი შედიოდა ე.წ. „სამეულში“ და წარმოადგენდა საქართველოს სსრში მომხდარი დიდი წმენდის ერთ-ერთ მთავარ მონაწილეს.

• უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარეები
• ე.წ. „სამეულებში“ შემავალი ადამიანების სია