Ignacy Reifer

Ignacy Reifer ps. Marek, Drew (ur. 30 czerwca 1909 w Chrzanowie, zm. 2 kwietnia 1971 w Krakowie) – polski biochemik.

Urodził się w rodzinie Abrahama Hirsza Reifera i Matyldy z domu Rosenbaum, którzy byli właścicielami sklepu drogeryjnego. Po ukończeniu chrzanowskiego gimnazjum im. Stanisława Staszica w 1926 wyjechał do Brna, gdzie studiował na Wydziale Chemicznym na tamtejszej politechnice. Równocześnie wstąpił do Komunistycznej Partii Polski za co był więziony przez pięć miesięcy. Od 1930 należał do Komunistycznej Partii Czechosłowacji, za co został wydalony w 1932 z Czechosłowacji. Wcześniej obronił pracę na temat analizy stopów miedzi, brązu i srebra na drodze miareczkowej i uzyskał tytuł doktora. Po przeniesieniu się do Austrii wstąpił do tamtejszej Partii Komunistycznej, używał pseudonimu "Marek" i był kierownikiem do spraw propagandy ideologicznej. W 1933 rozpoczął pracę naukową na Uniwersytecie Wiedeńskim jako asystent chemii analitycznej i biologicznej u prof. Fritza Rappaporta w instytucie patologii ogólnej i doświadczalnej. W 1937 opuścił Austrię i przez Wielką Brytanię wyjechał do Nowej Zelandii, gdzie pracował jako chemik, a w późniejszym czasie jako starszy biochemik w zakładzie chemii roślin Ministerstwa Badań Naukowych i Przemysłowych Nassey Agricultural College w Palmerston North. W 1945 został pracownikiem naukowym Instytutu Chemii. Przez cały pobyt w Nowej Zelandii był członkiem tamtejszej partii komunistycznej i używał pseudonimu "Drew", w 1942 założył Wszechsłowiański Związek Nowej Zelandii i pełnił w nim funkcję sekretarza. W 1948 powrócił do Polski i wstąpił w szeregi Polskiej Partii Robotniczej, a po zjednoczeniu do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Początkowo był rzeczoznawcą chemicznym w Ministerstwie Obrony Narodowej, po roku przedstawił pracę habilitacyjną pt. "Amoniak w ekstraktach roślinnych. Rola mocznika" w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, gdzie równocześnie został kierownikiem zakładu biochemii Wydziału Ogrodniczego. W 1950 został równolegle kierownikiem zakładu biochemii Wydziału Rolnego, rok później uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Należał do grona organizatorów założonego w 1952 Instytutu Biochemii i Biofizyki Polskiej Akademii Nauk, gdzie przez siedemnaście lat zajmował stanowisko kierownika Zakładu Biochemii Roślin i był wicedyrektorem instytutu dla spraw naukowych. W 1957 został profesorem zwyczajnym, od 1965 nawiązał współpracę z Uniwersytetem Jagiellońskim gdzie był współorganizatorem Katedry Biochemii i Biofizyki, którą kierował od 1969 do 1970. Ze względu na zły stan zdrowia przeszedł do Zakładu Biochemii Roślin w Instytucie Biologii Molekularnej, którym kierował do śmierci.Zmarł 2 czerwca 1971 w Krakowie, spoczywa na Cmentarzu Rakowickim (cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty) (kw. LXXXI, rz. 14, gr. 44).

• członek korespondent Polskiej Akademii Nauk od 1964;
• członek Komitetu Biochemicznego i Biofizycznego Polskiej Akademii Nauk oraz sekretariatu Wydziału II Polskiej Akademii Nauk;
• współorganizator Polskiego Towarzystwa Biochemicznego, redaktor jego organu "Postępy Biochemii".

• nagroda państwowa III stopnia /1952/;
• nagroda zespołowa Państwowej Rady dla spraw Pokojowego Wykorzystania Energii Jądrowej /1963/;
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski;
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski;
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

• Ignacy Reifer w Internetowym Polskim Słowniku Biograficznym;
• Reprezentanci nauk medycznych, zmarli członkowie AU w Krakowie, PAU, TNW i PAN;
• Uniwersytet Jagielloński, lista pamięci