Ignacy Kinel

Ignacy Kinel (ur. 4 marca 1844 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 2 stycznia 1924 we Lwowie) – polski inżynier, powstaniec styczniowy, porucznik, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Był uczniem instytutu politechnicznego w Puławach. Wziął udział w powstaniu styczniowym 1863. Służył w stopniu porucznika, w oddziałach Zdanowicza, Cieszkowskiego, Oksińskiego, potem dowodził oddziałem partyzanckim na ziemi kaliskiej. Brał udział w bitwach Łazami, Koniecpolem, Przedborzem, Trzebnicą i Dłutowem, gdzie został dwukrotnie ranny. Za swoje czyny otrzymał Order Virtuti Militari.

Po upadku powstania pracował jako starszy inżynier dróg krajowych we Lwowie oraz jako radca w tamtejszym Wydziale Krajowym. W tym mieście został członkiem wydziału Towarzystwa Weteranów z roku 1863.

Pracował jako budowniczy dróg i mostów w Rzeszowie. Był autorem gmachu seminarium nauczycielskiego i bursy wzniesionego przez Fundację im. Jana Towarnickiego. W tym mieście należał do gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, w 1897 został wybrany wydziałowym. Od 1896 był przewodniczącym komitetu budowy pomnika Tadeusza Kościuszki na Starym Rynku w Rzeszowie, obejmując stanowisko po śmierci Wiktora Zbyszewskiego.

Zmarł 2 stycznia 1924 we Lwowie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Był żonaty, miał syna Jana (1886-1950), który został entomologiem.

Inny inżynier Ignacy Kinel był mierniczym przysięgłym we Lwowie (na na polskiej liście mierniczych przysięgłych) i wykładowcą Politechniki Lwowskiej.

• Antoni Barancewicz – powstaniec styczniowy, później także inżynier drogowy

• † Inżynier Ignacy Kinel. „Gazeta Lwowska”, Nr 4 z 5 stycznia 1924. 
• Ignacy Kinel. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-04-26].
• Ignacy Kinel. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2015-04-26].