Hubert Gembarzewski

Hubert Gembarzewski (ur. 21 kwietnia 1938 r. w Częstochowie) – polski prof. dr hab. nauk rolniczych.

Syn Ludomira, herbu Abdank, wnuk pułkownika Bronisława Gembarzewskiego – założyciela Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.

Wykształcenie

Studia wyższe ukończył w 1961 roku na Wydziale Rolniczym Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu. Stopień doktora nauk rolniczych (1969 r.) jak również doktora habilitowanego (1978) otrzymał na macierzystej uczelni.

Tytuł profesora uzyskał w 1990 roku na wniosek Rady Naukowej IUNG (Instytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa) z rąk prezydenta Lecha Wałęsy.

Działalność naukowa

Jego działalność naukowa rozpoczęła się na Akademii Rolniczej we Wrocławiu, gdzie był zatrudniony w charakterze asystenta w Katedrze Łąk i Pastwisk.

Po odejściu z uczelni przez pewien czas pracował jako projektant i weryfikator w Biurze Projektów Wodno-Melioracyjnych, a następnie rozpoczął studia doktoranckie w Pracowni Sudeckiej PAN we Wrocławiu, które ukończył obrona pracy wyróżnionej prestiżową nagrodą V Wydziału Polskiej Akademii nauk w 1971 r.

Będąc pracownikiem PAN w latach 1969-1975 prowadził badania na temat ekologicznej i florystycznej charakterystyki pastwisk kwaterowych w Sudetach, które były podstawą obrony pracy habilitacyjnej.

Jako pracownik Zakładu Ochrony Przyrody i Zasobów Naturalnych PAN poszerzył swoje zainteresowanie naukowe o problemy związane z ochroną środowiska naturalnego. Po awansie na kierownika zespołu w 1976 r pracował nad systemem użytkowania terenów górskich w obrębie zlewni chronionych, jak również interesował się wpływem rolnictwa na eutrofizację wód i oddziaływaniem zakładów na środowisko naturalne.

W styczniu 1979 r otrzymał nominacje na kierownika Stacji Sudeckiej Zakładu Ochrony Przyrody i Zasobów Naturalnych Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu.

Od grudnia 1979 r podjął pracę w zakładzie Agrochemicznej Obsługi Rolnictwa IUNG we Wrocławiu, gdzie na stanowisku docenta kierował Pracownią Nawożenia Mikroelementami.

W tym czasie był kierownikiem celu nr5 w Centralnym Programie Badawczo-Rozwojowym "Opracowanie i wdrożenie nawożenia mikroelementami". Efektem tych badań był pierwszy w Polsce atlas dotyczący zawartości rozpuszczalnych form mikroelementów w glebach, za który został wyróżniony nagrodą Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej I stopnia.

W latach 1980-1990 brał czynny udział w wielu sympozjach w Europie jako prelegent.

Przynależność do towarzystw naukowych

Profesor należał do wielu towarzystw naukowych i branżowych, jak np.:

• Komitet Zagospodarowania Ziem Górskich PAN,
• Zarząd VII Wydziału Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego,
• Zarząd Oddziału Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego we Wrocławiu,
• Komisja Nauk Rolniczych Oddziału PAN we Wrocławiu,
• Polskiego Towarzystwa Nauk Agrotechnicznych,
• Polskiego Towarzystwa Łąkarskiego.

Od 1994 roku pełnił również funkcję przewodniczącego Normalizacyjnej Komisji Problemowej ds. Fizyki Gleby w Polskim Komitecie Normalizacji w Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej ISO w Komisji Jakości Gleby.

• Hubert Gembarzewski w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI).