Henryk von Dobien

Henryk von Dobien, także Henricus de Dobin, Dybun (urodz. ?, zm. po 1309) – komtur grudziądzki w latach 1288-1289, komtur bałgijski w latach 1289-1292, komtur toruński w latach 1302-1309.

Henryk wywodził się najprawdopodobniej z rodziny szlacheckiej osiadłej w Dobien, obecnie dzielnicy Wittenbergi.

Do Prus Henryk von Dobien przybył około roku 1281. Przyjmuje się, że na początku swojego pobytu w Prusach związany był z królewieckim konwentem jako zwykły rycerz zakonny. Jesienią 1287 roku, podczas walk z Litwinami dał się poznać jako zdolny dowódca. W Królewcu przebywał do lata roku 1288, kiedy to objął urząd komtura Grudziądza. Po upływie blisko sześciu miesięcy, w lutym1289 roku, awansował na komtura Bałgi. W roku 1292 Henryk von Dobien opuścił stanowisko przełożonego tego jednego z najważniejszych z komturstw w Prusach, a jego dotychczasowa szybka kariera w zakonie krzyżackim załamała się. Na wyżyny krzyżackiej elity urzędniczej powrócił dopiero w roku 1302. Zastąpił on wtedy, na wakującym urzędzie komtura Torunia, mianowanego w tym czasie na mistrza prowincji pruskiej Konrada Sacka.

Źródła podają, że w Miliczu podczas bliżej nieokreślonej podróży, Henryk von Dobien został napadnięty i podczas walki poważnie raniony. Siepaczy miał na komtura toruńskiego nasłać sam król polski Władysław Łokietek. Henryk von Dobien już nigdy nie wrócił do pełni sprawności fizycznej i w tym można upatrywać przyczynę jego ustąpienia z funkcji preceptora toruńskiego konwentu.

• Maciej Dorna Bracia zakonu krzyżackiego w Prusach w latach 1228-1309, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2004, str. 197-198