Heliodor Sztark

Heliodor Sztark (ur. 28 marca 1886 w Koninie, zm. 3 lutego 1969 w Weslaco, Teksas) – inżynier budownictwa, dyplomata, urzędnik konsularny, wykładowca akademicki, meloman.

Syn Daniela i Natalii z d. Peczke. Absolwent politechnik – w Darmstadt (Technische Hochschule zu Darmstadt) i Brnie (C. k. česká technická vysoká škola Františka Josefa v Brně). Był zatrudniony w Łodzi (Lolat Eisenbeton), Warszawie, Moskwie, na Białorusi oraz na kolei Murmańskiej (1915–1918). Z ramienia Polskiej Misji Wojskowej prowadził biuro werbunkowo-rejestracyjne w Archangielsku (1919). W tymże roku powraca do kraju podejmując służbę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, m.in. na stanowiskach – kier. konsulatu, wicekonsula/konsula w Kolonii (1919–1922), prac. MSZ (1922–1926), konsula w Leningradzie (1926–1928), prac. Departamentu Administracyjnego MSZ (1928–1931), konsula i kier. konsulatu/konsula generalnego w Szczecinie (1931–1938), prac. MSZ (1938), likwidatora poselstwa w Wiedniu w randze konsula gen. (1938), konsula gen. w Pittsburghu (1938–1945). Następnie osiadł w Weslaco w Teksasie, m.in. prowadząc lektorat z języka rosyjskiego w Pan American College w Edinburgu (obecnie University of Texas Rio Grande Valley) i w bazie lotniczej w Harlingen (Harlingen Air Force Base) oraz propagując utwory Chopina, Karłowicza i Szymanowskiego. Władał również angielskim, francuskim, niemieckim i rosyjskim. Został pochowany na cmentarzu katolickim w dolinie rzeki Rio Grande.

• Order Odrodzenia Polski IV klasy
• Medal Niepodległości
• francuski Order Legii Honorowej V klasy
• papieski Order Świętego Grzegorza Wielkiego
• belgijski Order Leopolda II
• order jugosłowiański
• order rumuński
• order włoski

• Rocznik służby zagranicznej RP, MSZ Warszawa 1938
• Piękni szczecinianie, piękne kamienice (i ich historie)
• Archiwum Heliodora Sztarka