Halina Czarnocka

W 1923 ukończyła Wyższą Szkołę Handlową w Warszawie, a następnie wyjechała do Krzemieńca, gdzie była radną miejską, aktywnie działała w ruchu spółdzielczym i oświatowym oraz współredagowała gazetę "Życie Krzemienieckie". W 1940 zaangażowała się w działalność Związku Walki Zbrojnej w okręgu Wilno, a następnie Armii Krajowej, awansowana do stopnia kapitana Wojska Polskiego. Pracowała w sztabie gen. Tadeusza Pełczyńskiego, odpowiadała za szkolenie łączniczek. W 1943 została aresztowana i osadzona na Pawiaku, a następnie 13 maja 1943 uwięziona w Auschwitz-Birkenau, a później w Bergen-Belsen. Po zakończeniu działań wojennych pozostała na emigracji, zamieszkała w Londynie, gdzie początkowo pracowała w Wydziale Historycznym Sztabu Głównego Armii Krajowej. Przewodniczyła Sekcji Kobiet Armii Krajowej byłych więźniarek, a od 1947 współtworzyła i przez wiele lat kierowała archiwum Studium Polski Podziemnej. Współredagowała wydawnictwo "Armia Krajowa w dokumentach 1944-1945", była członkiem Komitetu Redakcyjnego, Rady i Sekretarzem Honorowym Zarządu. Swoje wspomnienia zawarła w książce pt. "Od Warszawy, przez Krzemieniec, do Londynu".

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1 stycznia 1986), za całokształt wieloletniej działalności niepodległościowej i społecznej oraz za pracę w Studium Polski Podziemnej)