Grzegorz Ilka

Grzegorz Ilka, ps. A.G.Rawicki, agr (ur. 26 kwietnia 1963, zm. 16 marca 2019) – polski działacz lewicowy i związkowy.

Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie. W latach 1981–1986 studiował na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego.

Przed 1989 r. związany z lewicową opozycją antykomunistyczną; m.in. drukarz i redaktor prasy niezależnej – „Robotnika”, „Robotnika Pomorza Zachodniego” oraz pism: „Naprzód”, „Magazyn Robotnika”, „Praca, Płaca, BHP”, „Robotnik Mazowiecki”, „Warszawianka”, „Solidarność HBB” w Częstochowie i innych. Jeden z założycieli podziemnego Wydawnictwa im. Olofa Palme. Członek Grupy Politycznej „Robotnik”. Organizator Miesiąca prasy zakładowej NSZZ „Solidarność” w 1987 r.

Współzałożyciel i działacz pacyfistycznego „Ruchu Wolność i Pokój” w 1985. Współtwórca i wieloletni działacz odrodzonej Polskiej Partii Socjalistycznej, do 1989 sekretarz Centralnego Komitetu Wykonawczego. Członek jej odłamów: PPS-Rewolucja Demokratyczna, następnie TKK PPS. Od 1990 do odejścia z partii w 1995 ponownie członek oraz sekretarz CKW PPS. W wyborach parlamentarnych w 1991 kandydat na posła do Sejmu z list Ruchu Demokratyczno-Społecznego Zbigniewa Bujaka. W latach 1996–2000 działacz Unii Pracy.

Współzałożyciel (w 1999) i do 2014 przewodniczący, a od 2014 wiceprzewodniczący Ogólnopolskiego Pracowniczego Związku zawodowego „Konfederacja Pracy”, który zajmuje się m.in. tworzeniem struktur związkowych w sieciach hipermarketów.

Od 1996 do 1997 rzecznik prasowy Jolanty Banach, Pełnomocnika Rządu do Spraw Rodziny i Kobiet. Od 1997 do 2014 sekretarz prasowy Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych. Od 2009 ponownie członek Polskiej Partii Socjalistycznej. Na 40. Kongresie PPS wybrany do Rady Naczelnej ugrupowania, objął funkcję sekretarza jej prezydium. W ramach porozumienia wyborczego PPS z Zielonymi kandydat z listy tej drugiej partii w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014.

Członek Stowarzyszenia Wolnego Słowa.

W 2000 za działalność na rzecz kultury niezależnej otrzymał odznakę Zasłużony Działacz Kultury, w 2008 odznakę „Zasłużony dla OPZZ”, w 2009 Odznakę Honorową za Zasługi dla Ochrony Pracy, 1 grudnia 2015 Krzyż Wolności i Solidarności, a 13 maja 2019 pośmiertnie Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności
• RafałR. Chwedoruk RafałR., Socjaliści z Solidarności w latach 1989-1993, Wydawnictwo Sejmowe, 2004, ISBN 83-7059-668-1 .