Georgios Striggos

Ο Γεώργιος Στρίγκος (12 Οκτωβρίου 1878 - 13 Ιανουαρίου 1956) ήταν έμπορος, τραπεζίτης, ναυλομεσίτης και πολιτικός.

Γεννήθηκε στο Κρανίδι Ερμιόνης και ήταν γιος του Κωνσταντίνου Στρίγκου, γιου του αγωνιστή του ΄21 Ιωάννη Στρίγκου, και της Μαρίας Ζερβού. Το 1888 η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στον Πειραιά, όπου και μεγάλωσε. Αρχικώς προσλήφθηκε το 1896 στην Τράπεζα Αθηνών, απ' όπου παραιτήθηκε το 1902 επειδή δυσαρεστήθηκε που δεν έγινε υποδιευθυντής του υποκαταστήματος Πειραιώς.

Το πέρασμά του από την τράπεζα Αθηνών στάθηκε αρκετά σημαντικό για την περαιτέρω πορεία του καθώς απέκτησε χρήσιμες γνώσεις επί των οικονομικών. Μετά την παραίτησή του συνεργάστηκε με τον έμπορο Ιωάννη Φραγκιάδη ιδρύοντας την εταιρεία Φραγκιάδης, Στρίγκος και Σία, η οποία σύντομα κατέστη κερδοφόρα. Το 1913 αποχώρησε από την εταιρεία λόγω διαφορετικών απόψεων και δημιούργησε τη δική του επιχείρηση. Εν συνεχεία ίδρυσε, μαζί με μέλη της οικογένειας Εμπειρίκου, την τράπεζα Εμπειρίκου - Στρίγκου.

Ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική διατελώντας δημοτικός σύμβουλος Πειραιά. Στις εκλογές του 1926 εξελέγη βουλευτής Πειραιά, με το βενιζελικό κόμμα, ενώ στις γερουσιαστικές εκλογές του 1929 εξελέγη, για τριετή θητεία, γερουσιαστής από τον εκλογικό κατάλογο του Συλλόγου Εμπόρων. Στις γερουσιαστικές εκλογές του 1932 επανεξελέγη γερουσιαστής, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1935.

Διετέλεσε ιδρυτικό μέλος και πρώτος πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς, μέλος του δ.σ. της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος καθώς και ιδρυτικό μέλος και μέλος του δ.σ. του Ναυτικού Μουσείου Πειραιά. Υπήρξε συλλέκτης σημαντικών έργων τέχνης. Η οικία του διατηρείται ακόμα και σήμερα, στο Πασαλιμάνι, και στεγάζει το ίδρυμα Λασκαρίδη.

Απεβίωσε στην Αθήνα και ενταφιάστηκε στον Πειραιά. Είχε αποκτήσει τρία παιδιά, τον Κωνσταντίνο πού πέθανε σε μικρή ηλικία, τον Δημήτριο και την Αγνή Στρίγκου, σύζυγο του Νικολάου Μπουροπούλου.