Franciszek Kopeczny

Franciszek Kopeczny (ur. 19 maja 1875 w Dobrej, zm. 6 września 1971) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Urodził się 19 maja 1875 w Dobrej, w ówczesnym powiecie limanowskim Królestwa Galicji i Lodomerii. Ukończył cztery klasy szkoły realnej w Krakowie, a następnie Szkołę Kadetów Piechoty w Łobzowie.

Jesienią 1893 rozpoczął zawodową służbę w cesarskiej i królewskiej Armii. Został wcielony do Czeskiego Pułku Piechoty Nr 92 w Terezinie. Od 1 listopada 1894 do maja 1895 był przydzielony z macierzystego pułku do Bośniacko-Hercegowińskiego Pułku Piechoty Nr 4 w Wiedniu. Następnie pełnił służbę w 2. batalionie Czeskiego Pułku Piechoty Nr 92, który był detaszowany w Czarnogórze na stanowiskach: dowódcy fortu, oficera gospodarczego szpitala wojskowego w Hercegu Novim (wł. Castelnuovo) oraz oficera sztabu twierdzy i portu wojennego w Kotorze (wł. Cattaro). 1 marca 1900 został przydzielony z macierzystego pułku do Korpusu Żandarmerii dla Bośni i Hercegowiny na stanowisko komendanta plutonu w Derventa. W następnym roku został przeniesiony na stanowisko komendanta plutonu w Goražde, a w 1903 komendanta plutonu w Trebinje. W 1907 został przeniesiony do Bośniacko-Hercegowińskiego Pułku Piechoty Nr 3 w Budapeszcie, dwa lata później do Węgierskiego Pułku Piechoty Nr 39 w miejscowości Brod nad Sawą, a w 1912 do Węgierskiego (slawońskiego) Pułku Piechoty Nr 78 w Osijeku. W szeregach tego oddziału wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach (1912–1913), a następnie walczył podczas I wojny światowej. 21 lipca 1915 dostał się do rosyjskiej niewoli. Przebywał w Łukojanowie, w ówczesnej guberni niżnonowogrodzkiej. W marcu 1918 wrócił z niewoli. W czasie służby w c. i k. Armii awansował na kolejne stopnie: kadeta-zastępcy oficera (ze starszeństwem z 1 września 1893), porucznika (1 maja 1895), nadporucznika (1 listopada 1898) i kapitana (1 maja 1909).

Od 20 stycznia 1919 został przydzielony do pełnomocnika wojskowego Państwa Polskiego w Wiedniu. 7 maja 1919 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austriacko-węgierskiej z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika ze starszeństwem z 1 maja 1918. 11 czerwca 1920 jako oficer Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej.

27 listopada 1920 został przyjęty do Żandarmerii Wojskowej, a 16 grudnia tego roku mianowany dowódcą 1 Dywizjonu Żandarmerii w Warszawie. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 3. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii. 2 października 1923 został przydzielony z Centralnej Szkoły Żandarmerii w Grudziądzu do 1 Dywizjonu Żandarmerii na stanowisko dowódcy dywizjonu. W lipcu 1926 został przeniesiony z korpusu oficerów żandarmerii do korpusu oficerów piechoty, wcielony do 59 Pułku Piechoty w Inowrocławiu z równoczesnym przydziałem do Powiatowej Komendy Uzupełnień Inowrocław na stanowisko komendanta. We wrześniu tego roku został przeniesiony służbowo do PKU Warszawa Miasto III na okres 6 miesięcy. Z dniem 1 marca 1927 został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia tego roku został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał w Warszawie. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji PKU Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”.

Zmarł 6 września 1971. Spoczywa razem z żoną Stanisławą z Ostrowskich (1885–1970) na Cmentarzu Komunalnym w Bochni przy ul. Orackiej (sektor III-3-13).

• Złoty Krzyż Zasługi 28 września 1925 „za zasługi położone na polu organizacji armji i zapewnienia bezpieczeństwa”
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami
• Krzyż Wojskowy Karola
• Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii – 1899
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy – 1908
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 – 1914

• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1895. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1895. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1896. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1895. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1899. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1898. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1900. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1899. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1901. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1900. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1902. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1901. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1904. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1903. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1910. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1909. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
• Dziennik Rozkazów Wojskowych. Wojskowa Biblioteka Cyfrowa „Zbrojownia”. [dostęp 2018-12-13].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Ignacy Szczerbowski: Pamiętnik dwudziestopięcioletniej Galicyjskiego Towarzystwa Leśnego 1882–1907. Lwów: Nakładem Prezesa Galicyjskiego Towarzystwa Leśnego, 1907.
• Jan Suliński: Żandarmeria DOK I – Warszawa w latach 1918–1944. Mińsk Mazowiecki: Centrum Szkolenia Żandarmerii Wojskowej, 2015. ISBN 978-83-63700-18-8.