Franciszek Haberek

Franciszek Antoni Haberek (ur. 11 września 1895 w Strzeszynie, zm. 4 marca 1973 w Ilford) – podpułkownik dyplomowany pilot lotnictwa Wojska Polskiego i Polskich Sił Powietrznych.

Franciszek Antoni Haberek urodził się 11 września 1895 roku. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego.

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Polowym Dywizjonie Samochodowym Nr 6, a jego oddziałem macierzystym był 6 Dywizjon Samochodowy. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 45. lokatą w korpusie oficerów samochodowych, a jego oddziałem macierzystym był 6 Dywizjon Samochodowy we Lwowie. W 1922 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego, pozostając oficerem nadetatowym 6 Dywizjonu Samochodowego. Z dniem 1 października 1924 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do dyspozycji Departamentu IV Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. W tym samym miesiącu został przydzielony do macierzystego 6 Dywizjonu Samochodowego z równoczesnym odkomenderowaniem do Szkoły Pilotów w Bydgoszczy.

21 sierpnia 1926 roku został przeniesiony z korpusu oficerów samochodowych do korpusu oficerów lotnictwa w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 32,6 lokatą, wcielony do 6 Pułku Lotniczego i przydzielony do Szkoły Pilotów na stanowisko pełniącego obowiązki dyrektora nauk. Od sierpnia 1927 roku do czerwca 1928 roku był dowódcą 12 Eskadry Lotniczej w Warszawie. 18 lutego 1928 roku awansował na majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa. W 1928 jako oficer 1 Pułku Lotniczego służył w Departamencie Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. Na początku lat 30. był oficerem 6 Pułku Lotniczego w garnizonie Lwów. W 1930 roku wystąpił pod pseudonimem „Janusz Halny” w filmie „Gwiaździsta eskadra”.

Pełniąc stanowisko dowódcy dywizjonu szkolnego tej jednostki 2 września 1931 powracając z inspekcji do Lwowa-Skniłowa został ranny w biodro w katastrofie lotniczej pod Chodorowem, której samolot uległ krótko po starcie wieczorem, po czym został przewieziony pociągiem do szpitala lwowskiego (ranny został także mjr Adam Paleolog, zastępca dowódcy pułku), gdzie przeszedł operację i jego stan poprawiał się. Był członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma „Lot i Obrona Przeciwlotniczo-Gazowa Polski”, organu prasowego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. Mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 19 marca 1937 roku. W marcu 1939 roku był zastępcą dowódcy 6 Pułku Lotniczego.

Po wybuchu II wojny światowej przedostał się na Zachód do Wielkiej Brytanii i wstąpił do Polskich Sił Powietrznych w Anglii w ramach Royal Air Force. Otrzymał numer służbowy RAF P-1519. Został szefem powołanego 1 października 1941 Biura Historycznego Lotnictwa. Służbę zakończył w stopniu podpułkownika i wing commandera.

Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł 4 marca 1973 roku. Został pochowany w Newton Abbot. Jego grób został ustanowiony na cmentarzu w Bieczu.

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Lista oficerów Sztabu Generalnego (stan z dnia 31 grudnia 1925 roku). Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1926.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Franciszek Haberek. listakrzystka.pl. [dostęp 2017-07-24].
• Janusz Kędzierski: Z kabiny obserwatora. Wyd. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981. ISBN 83-11-06570-5.