Ferdinand Winter

Ferdinand Winter (ur. 1830 w Nysie, zm. 26 kwietnia 1896 we Wrocławiu)– niemiecki malarz, przedstawiciel nazarenizmu i neogotyku, twórca obrazów o treści religijnej.

Urodził się w Nysie w 1830 roku. Po studiach w Berlinie, Monachium oraz prawdopodobnie w Antwerpii przebywał kilka miesięcy w Rzymie (od końca listopada 1856 do początku czerwca 1857). Po powrocie w 1859 roku na Dolny Śląsk osiedlił się we Wrocławiu. Zaprezentował tam na wystawach w latach 1857 i 1859 obrazy o tematyce rodzajowej namalowane podczas pobytu w Rzymie. Od tego momentu poświęcił się całkowicie malarstwu religijnemu. Należał do Chrześcijańskiego Towarzystwa Artystycznego Diecezji Wrocławskiej, jednak nie wszedł do zarządu towarzystwa. Po 1865 roku współpracował z założonym we Wrocławiu przez Carla Buhla Das I. Schlesiche Special-Institut für Kirchen-Ausstattung-Gegenstände. Przez cały okres swojej twórczości dostarczał obrazy lub ich zespoły do co najmniej 45 śląskich świątyń. Współpracował ze współczesnym architektem Alexisem Langerem.

Podczas studiów malarskich Ferdinand Winter tworzył obrazy rodzajowe, które pokazał na wystawach w latach 1848, 1857 i 1859. Podczas studiów w Rzymie najprawdopodobniej zetknął się z nazarenizmem. Jego twórczość, będąca połączeniem nazarenizmu i neogotyku, ukształtowała się podczas współpracy z architektem Alexisem Langerem. Od osiedlenia się we Wrocławiu malarz tworzył jedynie malowidła kościelne. Typowymi przedstawieniem w jego twórczości są całopostaciowe, frontalne wizerunki świętych w wydłużonych, zamkniętych ostrołukowo polach, schematycznie budowane kształty wydzielone za pomocą czytelnych konturów, płaskie jednorodne plamy barwne, złote tła z imitacją grawerunku, silnie ograniczony modelunek i zredukowany do minimum światłocień.

• Śniadanie (1848)
• Mała rzymska prządka (1857)
• Pastuszek z rzymskiej Campanii (1856-7)
• Włoska kapela żebraków przed kaplicą Madonny (1856-7)
• Ave Maria nad Jeziorem Nemijskim (1856-7)
• Stacje Drogi Krzyżowej (ok. 1861) – kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Wołczynie
• obrazy przedstawiające św. Józefa i św. Floriana do ołtarza kościoła św. Barbary w Chorzowie (1861)
• Św. Jan Chrzciciel (1872) – obraz w ołtarzu bocznym kościoła Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Rudzie Śląskiej-Goduli
• Św. Józef (1872) – obraz w ołtarzu bocznym kościoła Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Rudzie Śląskiej-Goduli
• Św. Barbara (1873) – obraz w ołtarzu głównym kościoła Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Rudzie Śląskiej-Goduli
• Stacje Drogi Krzyżowej (1874-5) – kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Dobrzykowicach
• Wniebowzięcie Marii (1875) – obraz w ołtarzu głównym kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bielawie
• Św. Anna z Marią (1874-5) – obraz w ołtarzu bocznym kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bielawie
• Matka Boża wśród świętych (1879) – obraz w ołtarzu głównym kościoła Wszystkich Świętych w Gliwicach

• Joanna Lubos-Kozieł: Ruch odrodzenia „sztuki chrześcijańskiej” na Śląsku w XIX wieku i powstanie kościelnego nurtu malarstwa.. W: Z dziejów wrocławskiego Kościoła katolickiego: Kościół w XIX wieku. Ignacy Dec, Krystyn Matwijowski (red.). Wrocław: Wydawnictwo DTSK Silesia, 2002, s. 67-9. ISBN 83-88976-04-4.
• Joanna Lubos-Kozieł: "Wiarą tchnące obrazy": studia z dziejów malarstwa religijnego na Śląsku w XIX wieku. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2004. ISBN 83-229-2530-1.