Quick Facts
GeminiBiography
Feliks Władysław Starczewski (ur. 27 maja 1868 w Warszawie, zm. 29 listopada 1945 tamże) – polski kompozytor, pianista i muzykolog.
Studiował na Konserwatorium Warszawskim kompozycję u Antoniego Sygietyńskiego i teorię u Zygmunta Noskowskiego, potem kompozycję u Engelberta Humperdincka w Berlinie oraz u Vincenta d’Indy w Paryżu, a także muzykologię u Heinricha Bellermanna, Oskara Fleischera i Maxa Friedländera w Berlinie.
Od roku 1894 uczył gry na fortepianie w Konserwatorium Warszawskim, 1903 został bibliotekarzem Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego.
Był autorem wielu opracowań z dziedziny historii muzyki zamieszczanych w „Kwartalniku Muzycznym”, „Muzyce”, „Słowniku biograficznym PAU”. Skomponował m.in. operę dziecięcą Taniec Kwiatów (1915), utwory na orkiestrę symfoniczną, dwie sonaty fortepianowe, wariacje na fortepian i pieśni.
Dzieła (wybór)
- Die polnischen Tänze (1901)
- Schola cantorum oraz Wincenty d’Indy jako pedagog (1905)
- Z muzyki: luźne uwagi i notatki (1906)
- Działalność muzyczna Jana Karłowicza: jej charakterystyka i ocena (1907)
- Konserwatorium muzyczne w Warszawie, zarys historii i działalności (1937, 2 wydania pol. I franc.)
- Nasza Ojczyzna: 20 piosenek dla dzieci na 1, 2 lub 3 głosy (1918)
- Flis: Uwertura na orkiestrę (1898)
- Pieśni skautów: śpiewy i deklamacje dla harcerzy polskich (1916)
Bibliografia
- Portal Wiedzy – Starczewski, Feliks Władysław
- Wykaz dzieł
- Alfred Baumgartner: Propyläen Welt der Musik. Die Komponisten, Bd. 5. Propyläen-Verlag, Berlin 1989, S. 216, ISBN 3-549-07835-8.