Feliks Giecewicz

Feliks Giecewicz (ur. 1874, zm. 1942) – rzeźbiarz i kamieniarz warszawski.

Współpracował z architektami warszawskimi: Stefanem Szyllerem, Józefem Piusem Dziekońskim i Ludwikiem Panczakiewiczem.

W latach dwudziestych XX wieku był profesorem w Państwowej Szkole Przemysłu Artystycznego w Bydgoszczy.

• Posągi świętych Piotra i Pawła oraz płaskorzeźba „Zdjęcie z krzyża” (1913) w kościele Zbawiciela w Warszawie
• Posąg Madonny (1910) w narożniku kamienicy przy ul. Ząbkowskiej 54 w Warszawie
• Figury Wita Stwosza i Matki Boskiej (1906) na fasadzie nieistniejącej już kamienicy Juliana Wabia-Wapińskiego przy Krakowskim Przedmieściu 19.
• Płaskorzeźby (1911-1912) na fasadzie kamienicy przy ul. Marszałkowskiej 6 projektowanej przez architekta Ludwika Panczakiewicza.
• Grobowiec rodziny Weiglów na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie przy ul. Młynarskiej (aleja 1, nr 27).
• Grobowiec motocyklisty Emila Schweitzera (1935) na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie

Te grobowce znajdują się obok siebie przy murze cmentarnym od strony ulicy Młynarskiej.

Wczesne dzieła Giecewicza mieściły się w stylistyce akademizmu drugiej połowy XIX wieku. Dotyczy to m.in. płaskorzeźb na fasadzie kamienicy przy ul. Marszałkowskiej 6 i rzeźb w kościele Zbawiciela. Ale już grobowiec rodziny Weigle wykazuje cechy wczesnego modernizmu, a grobowiec Emila Schweitzera sztuki lat trzydziestych. Natomiast secesja dominująca w latach 1900-1910 nie pozostawiła śladów w dziełach Giecewicza.

• Kościół Zbawiciela
• Galeria