Feliks Dunin

Feliks Dunin (ur. 1800 w Wywozie, zm. 10 listopada 1886 w Lublinie) – oficer wojsk Królestwa Polskiego, uczestnik powstania listopadowego, inżynier.

Urodził się w 1800 w Wywozie w rodzinie Mikołaja. W 1818 wstąpił do Szkoły Aplikacyjnej i w 1822 został podporucznikiem w korpusie inżynierów. W 1829 brał udział w wojnie z Turcją.

Brał udział w powstaniu listopadowym i został awansowany do stopnia kapitana. Po upadku powstania pracował jako inżynier w Rawie, a następnie brał udział w demarkacji granicy między Królestwem a Śląskiem. Odznaczony orderem św. Włodzimierza 4 klasy oraz orderem św. Anny 2 klasy.

W 1843 został zatrudniony jako inżynier guberni podlaskiej, w 1847 guberni lubelskiej i w 1860 guberni warszawskiej. W 1869 dostał znak honorowy za 25 lat nieskazitelnej służby oficerskiej.

Żonaty z Hortensją Żmichowską, siostrą Narcyzy, miał jednego syna Henryka. Zmarł w Lublinie 10 listopada 1886 i tam został pochowany.

• Marcin Ochman: POLSKI KORPUS INŻYNIERÓW WOJSKOWYCH W LATACH 1807-1831. prof. dr hab. Jarosław Czubaty(opiekun rozprawy doktorskiej). Warszawa: Uniwersytet Warszawski – Wydz. historyczny, 2017, s. 446. [dostęp 2021-02-06]. (pol.).
• Feliks Dunin, M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp 2021-04-16] .