peoplepill id: fasih-al-zaman-shirazi
FAS
Iran
2 views today
2 views this week
Fasih al-Zaman Shirazi

Fasih al-Zaman Shirazi

The basics

Quick Facts

A.K.A.
Fasih al-Zaman Rizvani Fasih al-Zaman Rizvani Shirazi Fasih al-Zaman
Places
Work field
Gender
Male
Birth
Place of birth
Fasa, Central District, Fasa County, Iran
Death
Place of death
Tehran, Central District, Tehran County, Iran
Age
84 years
The details (from wikipedia)

Biography

سید محمد شیرازی (۱۲۴۰ - ۱۳۲۴) ملقب به فصیح‌الزمان و متخلص به رضوانی شاعر، خطیب و واعظ اواخر دوره قاجار و بعد از آن بود.

سید محمد در سال ۱۲۴۰ شمسی در شهر فسا متولد شد. پدرش به سید ابوالقاسم فسائی شهرت داشت. او در ۱۶ سالگی به اصفهان رفت و دو سال در آن شهر به تحصیل مقدمات پرداخت. سپس به قم رفت و ده سال در این شهر به تکمیل علوم عقلی و نقلی مشغول بود. در بیست و هشت سالگی یا سی سالگی به تهران مهاجرت کرد و به وعظ و خطابه پرداخت.

در تهران او به دربار ناصرالدین شاه راه یافت و از او لقب «فصیح‌الزمان» دریافت کرد. هنگام قتل ناصرالدین شاه از ملازمین او بود و در آن محل حضور داشت و پس از آن واقعه در سال ۱۳۱۳ قمری برای تسلیت نزد ولیعهد مظفرالدین میرزا به تبریز رفت و همراه با وی به تهران برگشت و ملقب به «سلطان الواعظین» شد.

فصیح‌الزمان سال‌های متمادی در تهران منبر می‌رفت که بسیار با استقبال روبرو می‌شد و بسیاری از خواص و عوام برای شنیدن اشعار نغز و گفتار اثرگذارش پای وعظ او می‌نشستند.

فصیح‌الزمان شیرازی در سال ۱۳۲۴ شمسی در تهران درگذشت. او در ابن بابویه دفن است.

دیوان اشعار او با نام «دیوان فصیح الزمان شیرازی (رضوانی)» مشتمل بر غزلیات، قصاید، قطعات و رباعیات و همچنین منتخبی از آن به نام «گلهای فصیح‌الزمان رضوانی» به کوشش سید هادی حایری در شیراز به چاپ رسیده‌است.

نمونه اشعار

نمونه‌ای از اشعار او که بارها توسط خوانندگان مختلف دوره قاجار و معاصر خوانده شده:

همه هست آرزویم که ببینم از تو روییچه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی
به کسی جمال خود را ننموده‌ای و بینمهمه جا به هر زبانی، بوَد از تو گفتگویی
غم و درد و رنج و محنت همه مستعد قتلمتو ببُر سر از تن من ببَر از میانه گویی
به ره تو بس که نالم، ز غم تو بس که مویمشده‌ام ز ناله، نالی، شده‌ام ز مویه، مویی
همه خوشدل اینکه مطرب بزند به تار، چنگیمن از آن خوشم که چنگی بزنم به تار مویی
چه شود که راه یابد سوی آب، تشنه کامیچه شود که کام جوید ز لب تو، کامجویی
شود این که از ترحم، دمی ای سحاب رحمتمن خشک لب هم آخر ز تو تر کنم گلویی
بشکست اگر دل من، به فدای چشم مستتسر خُمّ می سلامت، شکند اگر سبوئی
همه موسم تفرج، به چمن روند و صحراتو قدم به چشم من نِه، بنشین کنار جویی
نه به باغ ره دهندم، که گلی به کام بویمنه دماغ اینکه از گل شنوم به کام، بویی
بنموده تیره روزم، ستم سیاه چشمیبنموده مو سپیدم، صنم سپید رویی
ز چه شیخ پاکدامن سوی مسجدم بخواندرخ شیخ و سجده گاهی، سر ما و خاک کویی
نظری به سویِ «رضوانیِ» دردمندِ مسکینکه به جز درت، امیدش نبود به هیچ سویی

منابع

  • حائری "کوروش"، سیدهادی (۱۳۶۳). دیوان فصیح الزمان شیرازی (رضوانی). شیراز: سلسله نشریات ما.
The contents of this page are sourced from Wikipedia article. The contents are available under the CC BY-SA 4.0 license.
Lists
Fasih al-Zaman Shirazi is in following lists
comments so far.
Comments
From our partners
Sponsored
Fasih al-Zaman Shirazi
arrow-left arrow-right instagram whatsapp myspace quora soundcloud spotify tumblr vk website youtube pandora tunein iheart itunes