Emil Fica

Emil Fica (ur. 21 listopada 1912 w Hajdukach Wielkich, zm. 10 kwietnia 1980 w Chorzowie) – polski piłkarz występujący na pozycji pomocnika.

Fica był wychowankiem Ruchu Chorzów, w którym treningi rozpoczął w zespole juniorów w 1927 roku. W 1931 został zawodnikiem Hallera Chorzów, jednakże po roku wrócił do macierzystego klubu i reprezentował go do momentu wybuchu II wojny światowej. W „Niebieskich” zadebiutował 19 kwietnia 1936 roku w zremisowanym 2:2 meczu z Garbarnią Kraków. Fica zdobył w barwach Ruchu dwukrotnie mistrzostwo Polski (1936, 1938) i jeden raz zajął z zespołem trzecie miejsce w tabeli na zakończenie rozgrywek ligowych (1937). Dwa dni po wybuchu II wojny światowej niemieckie władze okupacyjne zlikwidowały Ruch, natomiast w listopadzie powołały w jego miejsce Bismarckhütter SV, w którym grała część przedwojennych piłkarzy klubu. Fica był piłkarzem Bismarckhütter SV do 1944 roku. W jego barwach zadebiutował 19 listopada 1939 roku w przegranym 1:2 meczu przeciwko Turn-und Sport Lipine. Po zakończeniu działań wojennych Fica zasilił występujący wówczas w A klasie Ruch, dla którego grał w latach 1945–1946.

Ruch Chorzów

• Mistrzostwo Polski (2 razy) w sezonach: 1936, 1938
• Trzecie miejsce w mistrzostwach Polski w sezonie 1937

• Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek: Ruch Chorzów. GiA Katowice, 1995. ISBN 83-902751-3-9.
• Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii. GiA Katowice, 2017. ISBN 978-83-88232-61-9.
• Mariusz Kowoll: Futbol ponad wszystko. fusbal-mk, 2019. ISBN 978-83-953900-0-5. OCLC 1100392035.