Eleonora Czartoryska

Eleonora Monika Czartoryska de domo Waldstein (12 kwietnia 1710– 14 marca 1798) – księżna, żona kanclerza wielkiego litewskiego Michała Czartoryskiego.

Urodziła się w Pradze jako córka Jana Antoniego Waldsteina (Johann Anton von Waldstein) i Anny Waldstein. W wieku 14 lat dnia 30 października 1726 tamże wyszła za mąż za Michała Czartoryskiego.

Od 1770 do 1790 roku była dziedziczką Radzymina. Wybudowała w Radzyminie pałac otoczony parkiem krajobrazowym. Ufundowała kościół murowany, wzniesiony w latach 1779-1780, projektu królewskiego architekta Jana Chrystiana Kamsetzera. Założycielka szkoły elementarnej, autorka unikalnego zbioru praw i powinności wobec mieszczan i ich wobec dworu. Wyjednała w 1785 u króla przywilej na odbywanie się jarmarków w Radzyminie.

W 1793 (1794) roku wyjechała do dóbr Czartoryskich do Wołczyna na Podolu, a w podróży towarzyszył Kazimierz Narbutt.

Zmarła w 1798 roku i została pochowana w kościele Świętego Krzyża w Warszawie obok swojego męża.

Z księciem Michałem Czartoryskim miała razem 3 córki i syna:

• Antonina (1728 - 26 lutego 1746, Warszawa), dnia 13 lutego 1744 w Warszawie poślubiła Jerzego Flemminga,
• Konstancja (1729-1749), druga żona Jerzego Flemminga, zmarła na ospę.
• Aleksandra (1730-1798),
• Antoni (zm. 1753).

• Księżna Eleonora Monika Czartoryska - patronka Zespołu Szkół w Radzyminie

• Władysław Konopczyński, Michał Fryderyk Czartoryski, w: Polski Słownik Biograficzny, t. IV, Kraków 1938 s. 288-294.
• Jan Wnuk "Księżna Eleonora Czartoryska - dziedziczka Radzymina" wyd. 2008