peoplepill id: edmund-nartowicz
EN
Poland
2 views today
2 views this week
Edmund Nartowicz
Polish internist and cardiologist, co-founder of the Medical Academy of Bydgoszcz

Edmund Nartowicz

The basics

Quick Facts

Intro
Polish internist and cardiologist, co-founder of the Medical Academy of Bydgoszcz
Places
Work field
Gender
Male
Place of death
Bydgoszcz, Kuyavian-Pomeranian Voivodeship, Poland
Age
87 years
Education
Medical University of Gdańsk
Awards
Medal of the National Education Commission
 
Silver Cross of Merit
 
Knight of the Order of Polonia Restituta
 
The details (from wikipedia)

Biography

Edmund Nartowicz (ur. 20 kwietnia 1928 r. w Białohrudzie, zm. 11 listopada 2015 r. w Bydgoszczy) – polski lekarz internista, profesor nauk medycznych, współzałożyciel Akademii Medycznej w Bydgoszczy.

Życiorys

Urodził się w Białohrudzie, w województwie nowogródzkim jako syn Władysława i Zuzanny z d. Jakubowskiej. W latach 1939–1941 (okupacja sowiecka) uczęszczał do szkoły w Lidzie. W latach 1941–1944 (okupacja niemiecka) pobierał nauki na tajnych kompletach pracując jednocześnie w gospodarstwie rolnym. W 1945 r. przyjechał na Wybrzeże, gdzie kontynuował edukację utrzymując się z pracy w porcie. Świadectwo dojrzałości otrzymał w Prywatnym Liceum Męskim OO. Jezuitów w Gdyni-Orłowie 16 czerwca 1947 r.

W 1947 r. rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku, gdzie w 1952 r. uzyskał dyplom. W latach 1951–1952 był asystentem w Zakładzie Farmakologii Akademii Medycznej w Gdańsku. W 1953 r. przeniósł się do Bydgoszczy, gdzie do 1959 r. pracował jako asystent w II Oddziale Chorób Wewnętrznych Szpitala Wojewódzkiego. Od 1957 do 1967 r. był asystentem dydaktycznym w II Zakładzie Chorób Wewnętrznych Studium Doskonalenia Lekarzy bydgoskiego Oddziału Akademii Medycznej w Warszawie. W latach 1959–1975 pełnił funkcję ordynatora III Oddziału Chorób Wewnętrznych Szpitala Wojewódzkiego w Bydgoszczy. W 1966 r. uzyskał tytuł doktora nauk medycznych w Akademii Medycznej w Gdańsku na podstawie pracy pt. Nadciśnienie tętnicze krwi w skrobiawicy nerek, a w 1977 r. habilitował się rozprawą pt. Zawartość Na, K, Mg i H₂O w erytrocytach i mięśniach chorych z przewlekłą kwasicą oddechową. Po utworzeniu w Bydgoszczy filii gdańskiej Akademii Medycznej, został kierownikiem II Kliniki Chorób Wewnętrznych (1975–1984), a kiedy w 1984 r. powstała w Bydgoszczy samodzielna Akademia Medyczna, objął stanowisko kierownika Katedry i Kliniki Kardiologii i Chorób Wewnętrznych, na którym pozostał do odejścia na emeryturę w 2000 r. Od 1990 r. profesor nadzwyczajny, tytuł naukowy profesora otrzymał w 1996 r., a w 1998 r. przyznano mu stanowisko profesora zwyczajnego w Akademii Medycznej im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy (obecnie Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu).

Był jednym z pierwszych, którzy zajęli się problemami kardiologicznymi u chorych z niewydolnością nerek. Dzięki niemu Bydgoszcz dołączyła do czołówki ośrodków kardiologicznych i nefrologicznych w Polsce. W 1972 r. w wydzielonych salach III Oddziału Chorób Wewnętrznych Szpitala Wojewódzkiego w Bydgoszczy zorganizował, pierwszy w regionie, Oddział Intensywnego Nadzoru Kardiologicznego i pracownię wszczepiania kardiostymulatorów. W tym samym czasie stworzył system konsultacji telefonicznych z przesyłaniem wykresów EKG z domu pacjenta. Zapoczątkował leczenie nerkozastępcze, tworząc przy Oddziale, jedyną w regionie kujawsko-pomorskim, naówczas największą w kraju stację dializ. Jako kierownik Kliniki zabiegał o rozwój kardiologii. Wykonywanie pełnej, nieinwazyjnej diagnostyki kardiologicznej było możliwe w 1986 r. dzięki nowej aparaturze. W 1996 r., dzięki jego staraniom, powstała Pracownia Kardiologii Inwazyjnej, która obsługiwała cały region, ówczesne województwa: bydgoskie, toruńskie i włocławskie. W 2000 r., kiedy przechodził na emeryturę, w pracowni wykonano w okresie 12 miesięcy 1253 koronarografii. Stacja dializ i Pracownia Kardiologii Inwazyjnej otworzyły możliwość powstania klinik transplantologii i kardiochirurgii w Szpitalu Uniwersyteckim im. dr. A. Jurasza.

Pod jego opieką 56 lekarzy uzyskało specjalizację II stopnia z zakresu chorób wewnętrznych. Wypromował 14 doktorów nauk medycznych. Był autorem i współautorem 225 publikacji krajowych i zagranicznych oraz około 400 doniesień zjazdowych. Członek Komisji Nefrologicznej Komitetu Patofizjologii Klinicznej Wydziału VI Nauk Medycznych PAN. Uczestniczył w pracach wydawniczych czasopism naukowych będąc członkiem Rady Naukowej „Polskiego Archiwum Medycyny Wewnętrznej” oraz komitetów redakcyjnych m.in. „Nefrologii i Dializoterapii Polskiej” oraz „Nefrologii i Nadciśnienia Tętniczego”. Wieloletni konsultant wojewódzki i regionalny z chorób wewnętrznych, kardiologii i nefrologii. Brał udział w licznych międzynarodowych programach naukowych. Zorganizował trzy zjazdy ogólnopolskie Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego i jeden Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego.

Pozostawał aktywny zawodowo jako nauczyciel akademicki niemal do końca życia.

Życie prywatne

Żonaty z Alicją Stefańską-Nartowicz, wieloletnim ordynatorem Oddziału Niemowlęcego Wojewódzkiego Szpitala Dziecięcego w Bydgoszczy. Miał dwoje dzieci: córkę Małgorzatę Nartowicz-Słoniewską, kardiologa, dr. n. med., i syna Łukasza. Był teściem prof. dr. hab. Pawła Słoniewskiego, neurochirurga.

Członkostwo w towarzystwach naukowych

  • Towarzystwo Internistów Polskich (Członek Honorowy (1998), w latach 1967–1988 Przewodniczący Oddziału Bydgosko-Toruńskiego);
  • Polskie Towarzystwo Kardiologiczne (od 1976 r., Członek Zarządu Głównego w latach 1980–1992, organizator i Przewodniczący Oddziału Bydgoskiego w latach 1992-2005);
  • Polskie Towarzystwo Nefrologiczne (współzałożyciel, Członek Honorowy);
  • Polskie Towarzystwo Udaru Mózgu (Członek Honorowy);
  • Polskie Towarzystwo Lekarskie (od 1953 r.);
  • Polskie Towarzystwo Nadciśnienia Tętniczego (od 1988 r.);
  • Europejskie Towarzystwo Nefrologiczne (od 1983 r.);
  • Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne;
  • Bydgoskie Towarzystwo Naukowe;
  • Stowarzyszenie Lekarzy w Nowym Jorku (Członek Honorowy);

Nagrody i odznaczenia

  • Medal KEN (1998);
  • Złoty Krzyż Zasługi;
  • Srebrny Krzyż Zasługi;
  • Krzyż Oficerski i Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1998);
  • Bene Meritus Polskiego Towarzystwa Lekarskiego (2003);
  • Gloria Medicinae Polskiego Towarzystwa Lekarskiego (2006);
  • Medal Societas Medicinae Internae Polona;
  • Medal Prezydenta Miasta Bydgoszczy (2014);
  • Umieszczony w „Złotej Księdze Nauki Polskiej 2000. Naukowcy przełomu wieków”.

Wybrane publikacje

  • Effect of Amiodarone on Mortality after Myocardial Infarction: A Double-Blind, Placebo-Controlled. Pilot Study, „Journal of the American College of Cardiology” 1992, Nov. 1, 20(5), s. 1056-1062;
  • Krwotoczne powikłania leczenia streptokinazą świeżego zawału serca, „Kardiologia Polska” 1991, t. 34, nr 2, s. 80-86;
  • Magnez, potas i sód w osoczu i erytrocytach w świeżym zawale serca, „Kardiologia Polska” 1993, 39, s. 263-266;
  • Niewydolność krążenia i zaburzenia rytmu serca a magnez, potas i sód w osoczu i erytrocytach, „Kardiologia Polska” 1993, 38, s. 417-420;
  • Ocena wyników leczenia wstrząsu zawałowego dożylnym wlewem streptokinazy, „Polskie Archiwum Medycyny Wewnętrznej” 1993, t. 89, nr 4, s. 342-348;
  • Pękniecie wolnej ściany lewej komory jako przyczyna śmierci w świeżym zawale serca, „Kardiologia Polska” 1981, t. 24, nr 3, s. 215-219;
  • Wpływ leczenia wazodilatatorami przewlekłej niewydolności krążenia na niektóre parametry polikardiograficzne, „Kardiologia Polska” 1983, t. 26, nr 7, s. 565-570;
  • Zaburzenia rytmu serca w świeżym zawale mięśnia sercowego leczonym nitrogliceryną, „Polski Tygodnik Lekarski” 1982, R. 37, nr 16, s. 445-447;
  • Zawartość Na, K, Mg i H₂O w erytrocytach i mięśniach chorych z przewlekłą kwasicą oddechową, PWN – BTN, Poznań 1986;

Linki zewnętrzne

Przypisy

The contents of this page are sourced from Wikipedia article. The contents are available under the CC BY-SA 4.0 license.
Lists
Edmund Nartowicz is in following lists
comments so far.
Comments
From our partners
Sponsored
Credits
References and sources
Edmund Nartowicz
arrow-left arrow-right instagram whatsapp myspace quora soundcloud spotify tumblr vk website youtube pandora tunein iheart itunes