Edmund Jankowski

Edmund Jankowski (ur. 7 sierpnia 1849 w Warszawie, zm. 19 grudnia 1938 tamże) – polski biolog, ogrodnik, specjalista w dziedzinie nauk sadowniczych.

Ukończył II gimnazjum w Warszawie na Nowolipkach. Następnie studiował na wydziale Matematyczno-Fizycznym Szkoły Głównej Warszawskiej, który ukończył w 1871 r., po czym rozpoczął pracę w Ogrodzie Pomologicznym w Warszawie, najpierw jako praktykant, potem młodszy (od 1871 r.) i starszy ogrodnik (od 1874 r.). W latach 1873-1874 studiował w Szkole Hodowli Drzew w Paryżu, po czym wrócił do pracy w Ogrodzie Pomologicznym.

Był współzałożycielem pierwszego na ziemiach polskich specjalistycznego pisma ogrodniczego „Ogrodnik Polski”. Od 1921 roku był wykładowcą Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Był także pracownikiem Rady Komisji Rolnictwa Tymczasowej Rady Stanu.

Ostatnią jego wolą było, aby na jego grobie widniał napis „ogrodnik-przyrodnik”.

Miał syna Andrzeja, inżyniera, którego w nocy z 22 na 23 marca 1933 roku zastrzelił po przypadkowej kłótni mjr Jerzy Stawiński.

• "Sad i ogród przy chacie" (1883)
• "Krzew winny, jego hodowla w gruncie i w budynkach" (1885)
• "Sad i ogród owocowy" (1878)
• "Ogród przy dworze wiejskim" (1888)
• "Dzieje ogrodnictwa w Polsce" (1923)
• "Dzieje ogrodnictwa" (1938)
• "Ogródki robotników (z planikami)" (1909)
• "Wspomnienia ogrodnika" (1972; opracowanie: A. Szwejcerowa i A Brachfogel)

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)