Edmund Chromiński

Edmund Chromiński (ur. 8 listopada 1874 w Rykach, zm. 17 września 1954 w Krakowie) – polski inżynier, profesor budowy i eksploatacji kotłów parowych, rektor AGH.

Syn Teofila i Marii z domu Jasiuk. Rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w zakresie filozofii. Przeniósł się na Politechnikę Lwowską na studia z zakresu budowy maszyn. Pracę zawodową rozpoczął w Wiedniu przy dozorze kotłów. Potem został przeniesiony do Krakowa. Z AG (potem AGH) był związany od 1921. W latach 1926–1928 był rektorem.

Został aresztowany przez gestapo 6 listopada 1939 w ramach tzw. Sonderaktion Krakau wymierzonej w przedstawicieli polskiej inteligencji. Razem z innymi profesorami i pracownikami krakowskich uczelni został wywieziony do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen. Odzyskał wolność w lutym 1940.

Z żoną Marią Haberko mieli troje dzieci, córkę Janinę i synów: Witolda i Tadeusza.

Zmarł w 1954, został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera: HB, rząd: płn, miejsce: 10).

• Medal za Długoletnią Służbę (1938)
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1949)

• Metan w spalinach - 1936
• Sprawność kotłów parowych - 1936
• Badanie węgla na zwietrzenie - 1939
• Kotły parowe i ich obsługa - 1944
• Maszynoznawstwo ogólne - 1953

• Tadeusz Wroński: Kronika okupowanego Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1974, s. 562. OCLC 2029981.Sprawdź autora:1.
• Edmund Chromiński. Historia AGH. [dostęp 2014-03-23].