E.K.M. Masinambow

Eduard Karel Markus Masinambow (ur. 26 marca 1931 we wsi Kakas, zm. 18 lipca 2005 w Dżakarcie) – indonezyjski językoznawca. Zajmował się antropologią lingwistyczną i rozwinął badania etnolingwistyczne we wschodniej Indonezji. Interesował się zjawiskiem współistnienia języków austronezyjskich i papuaskich na wyspie Halmahera oraz zachodzącymi tam procesami językowymi.

W latach 1952–1958 studiował anglistykę na Wydziale Literatury Uniwersytetu Indonezyjskiego. Następnie kształcił się na Uniwersytecie Yale, gdzie uzyskał magisterium z językoznawstwa. W 1976 roku doktoryzował się na Uniwersytecie Indonezyjskim. Swoją rozprawę poświęcił zjawisku konwergencji lingwistycznej w środkowej Halmaherze. W 1994 roku został profesorem etnolingwistyki na Uniwersytecie Indonezyjskim.

Był członkiem instytutu badawczego Lembaga Research Kebudayaan Nasional (LRKN-LIPI).

Ogłosił publikacje książkowe: Halmahera dan Raja Ampat: Konsep dan Strategi Penelitian (1980), Bahasa dan Suku Bangsa di Indonesia (1985).