Czesław Szystowski

Czesław Stefan Szystowski (ur. 10 sierpnia 1893 w Rydze, zm. 17 czerwca 1970 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.

W czasie I wojny światowej był między innymi oficerem Wydziału Operacyjnego Sztabu I Korpusu Polskiego w Rosji. W 1919 przyjęty został do Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim i wyznaczony na stanowisko oficera operacyjnego Sztabu 1 Dywizji Strzelców Wielkopolskich. W ramach tej dywizji, w międzyczasie przemianowanej na 14 Dywizję Piechoty Wielkopolskiej, wziął udział w wojnie z Ukraińcami i bolszewikami. Dekretem Naczelnej Rady Ludowej Nr 56 z 23 maja 1919 awansowany na kapitana artylerii ze starszeństwem z 1 lutego 1916.

Po zakończeniu wojny figurował jako nadetatowy oficer 14 Pułku Artylerii Polowej w Poznaniu. W latach 1922-1923 był słuchaczem Kursu Doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Z dniem 15 października 1923 otrzymał dyplom naukowy oficera Sztabu Generalnego i przydzielony został do W.S.Woj., w charakterze asystenta.

1 grudnia 1924 awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 25. lokatą. Następnie pełnił służbę w Oddziale IV Sztabu Głównego. W tym czasie pozostawał na ewidencji Kadry Oficerów Artylerii. Z Warszawy przeniesiony został do Stanisławowa, gdzie przejął obowiązki zastępcy dowódcy 11 Pułku Artylerii Polowej.

W 1932 mianowany został dowódcą 25 Pułku Artylerii Lekkiej w Kaliszu. Na pułkownika awansował ze starszeństwem z 1 stycznia 1934. W dniach 28 listopada-7 grudnia 1938 był słuchaczem kursu doskonalącego dla wyższych dowódców w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. W 1938 został dowódcą Artylerii Dywizyjnej 17 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty, z którą odbył kampanię wrześniową. Do 30 stycznia 1945 pozostawał w niemieckiej niewoli.

Po II wojnie światowej przyjęty ponownie do Wojska Polskiego. W okresie 25 listopada 1945 do 1 września 1946 dowodził artylerią Okręgu Wojskowego Nr VI w Łodzi, następnie objął stanowisko szefa sztabu Głównego Inspektoratu Artylerii WP. Ostatnio był szefem sztabu Dowództwa Wojsk Lądowych.

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera 18B-5-8).

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1922)
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1946)
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie (1920, po raz drugi w 1921, 1922)
• Złoty Krzyż Zasługi (1931)
• Medal Niepodległości
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal 10-lecia Służby
• Medal 20-lecia Służby
• Order Świętej Anny III klasy z mieczami i kokardą (Imperium Rosyjskie)
• Order Świętej Anny IV klasy
• Order Świętego Stanisława II klasy z mieczami i koroną
• Order Świętego Stanisława III klasy z mieczami
• Medal międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”

• Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 r.), Sztab Główny WP, Warszawa 1931, s. 23,
• Rocznik Oficerski 1924, s. 662, 738 i 1362,
• Rocznik Oficerski 1928, s. 430 i 450,
• Rocznik Oficerski 1932, s. 177, 693,
• Spis pochowanych na Cmentarzu Komunalnym Powązki (d. Powązki Wojskowe) w Warszawie,
• http://www.jesionowo.prv.pl/hist.html Wyzwolenie Jasionowa],
• Cmentarz Komunalny Powązki dawny Wojskowy w Warszawie, Warszawa 1989 r., s. 149.
• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. IV:S-Z, Toruń 2010, s. 84-87.