Changsha Jingcen

Changsha Jingcen (ur. 788?, zm. 868; chiń. 長沙景岑, pinyin Chángshā Jǐngcén; kor. 장사경잠 Changsa Kyŏngjam; jap. Chōsha Keijin; wiet.Trường Sa Cảnh Sầm) – chiński mistrz chan ze szkoły hongzhou.

Był uczniem mistrza chan Nanquana Puyuana (748–835) i bratem w Dharmie Zhaozhou Congshena. Po otrzymaniu przekazu Dharmy przebywał w klasztorze Lushan w Changsha.

Był wybitnie inteligentnym mistrzem o agresywnym stylu nauczania i zyskał sobie z tego powodu przydomek Cen Dachong – Cen Tygrys. Był także znanym poetą i wiele fragmentów jego utworów znalazło się w niektórych gong'anach.

W Biyan lu związany jest z nim gong’an 36, a w Zapiskach Wielkiego Spokoju przypadek 79.

Pozostawił po sobie dwóch oświeconych uczniów.

Pierwsza liczba oznacza ilość pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza ilość pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

• 35/8. Mazu Daoyi (709-788) szkoła hongzhou
  • 36/9. Nanquan Puyuan (748-835)
    • 37/10. Changsha Jingcen (788?-868)
      • 38/11. Muzhen Tulang (bd)
      • 38/11. Guoqing Duanfeng (bd)

• Andy Ferguson. Zen's Chinese Heritage. Wisdom Publications. Boston, 2000. ​ISBN 0-86171-163-7​