Quick Facts
Biography
Bronisław Hołub (ur. 23 listopada 1890 w Mińsku Litewskim, zm. 1940 w Katyniu) – polski oficer Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Józefa i Haliny z Reutów. Absolwent gimnazjum w Mińsku. W latach 1909 - 1914 pracował jako urzędnik kolejowy. Wcielony do wojska, ukończył szkołę oficerską i został wysłany na front. Dwukrotnie ranny. W 1917 r. wstąpił do I Korpusu Polskiego. Za walki z bolszewikami odznaczony "amarantową wstążką" I Korpusu. Po demobilizacji udał się na Kubań i w grudniu 1918 r. wstąpił do 4 Dywizji. Brał udział w walkach w szeregach 15 ps. W wojnie 1920 r.dowodził kompanią 31 pułku. W 1920 r. został ranny pod Borysowem. 11 lipca 1920 r. ciężko ranny pod Mińskiem, wzięty do niewoli. Zwolniony po ponownym zajęciu Mińska przez Polaków.
Po zakończeniu działań wojennych służył jako dowódca batalionu w 31 ps, 27 pp i 33 pp.
31 stycznia 1936 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Do wybuchy wojny był dowódcą 11 batalionu Junackich Hufców Pracy
W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli sowieckiej, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na Liście Wywózkowej 032/1 z 14 kwietnia 1940 r. poz. 65
Odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari - (nr 6843)
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie
- Złoty Krzyż Zasługi
Życie prywatne
Żonaty, miał córki Jadwigę i Halinę.
Zobacz również
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- zbrodnia katyńska
Bibliografia
- MarekM. Tarczyński MarekM. i inni, Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000, ISBN 83-905590-7-2 [dostęp 2016-04-20] .